Wykaz miejsc spotkań z narzeczonymi w Diecezji Radomskiej

 Zapraszamy na nową stronę Duszpasterstwa Rodzin gdzie znajdziecie wszystkie niezbędne informacje o kursach przedmałżeńskich: www.rodzina.diecezja.radom.pl

Dekanat

Parafia / Miejscowość

Duszpasterz

Dzień

Godz.

Czarnecki

Sankt. M.B. Wychowawczyni

Czarna

tel. 41 374 14 27

Ks. Sławomir Grochalak

 

Soboty

9.00

Czarnoleski

Parafia Nawiedzenia NMP

Garbatka

tel. 48 621 00 11

Ks. kan. Augustyn Rymarczyk

Soboty

19.00

Drzewicki

Parafia św. Andrzeja Apostoła

Nieznamierowice

tel. 48 672 70 74

Ks. Czesław Śmiechowski

tel. 692 294 997

Soboty

10.00

Głowaczowski

Parafia św. Wawrzyńca

Głowaczów

48 623 18 30

 

Niedziela

12.45

 

Parafia Narodzenie NMP

Rozniszew

tel. 48 621 90 24

Ks. Wojciech Celuch

tel. 503 103 284

Niedziela

16.00

Iłżecki

Parafia Wniebowzięcia NMP

Iłża

tel. 48 616 30 92

Ks. Stanisław Styś

tel. 504 230 057

 

Soboty

14.00

Jedliński

Ośrodek Edukacyjno-Charytatywny

Turno Brzeźce k. Białobrzegów

Ks. Grzegorz Wójcik

tel. 663 344 4455

Soboty

10.00

Konecki

Parafia św. Mikołaja

Końskie sala nr 1

tel. 41 372 31 61

Ks. Piotr Ordowicz

tel. 604 991 756

Piątki

 

Soboty

16.00

 

9.00

Kozienicki

Parafia św. Rodziny

Kozienice

tel. 48 614 87 70

Ks. Arkadiusz Piętowski

tel. 608 361 588

 

 

 

Parafia św. Krzyża

Kozienice

tel. 48 614 25 98

Ks. Kazimierz Chojnacki

tel. 509 101 032

Piątek

 

Sobota

19.00

 

10.00

Lipski

Parafia św. Trójcy

Lipsko

tel. 48 375 10 08

Ks. Jagieło Henryk

tel. 48 378 01 90

Ks. Mirosław Kosior

Soboty

15.00

Opoczyński

Parafia św. Bartłomieja

Opoczno

tel. 44 755 23 50

Ks. Jan Serszyński

tel. 44 755 23 50

Soboty

10.00

Pionkowski

Parafia Św. Barbary

Pionki

tel. 48 312 17 20

Ks. kan. Stanisław Bujnowski

tel. 48 612 07 19

Soboty

10.00

Przedborski

Parafia św. Aleksego

Przedbórz

tel. 44 781 20 03

Ks. Henryk Dziadczyk

tel. 603 091 059

Soboty

10.00

Przysuski

Parafia św. Wojciecha

Skrzyńsko

tel. 48 675 23 20

Ks. Andrzej Szewczyk

tel. 48 675 23 20

Ks. Andrzej Kuleta

tel. 602 275 909

Soboty

10.00

Przytycki

Parafia

Podwyższenia Krzyża Świętego

Przytyk

tel. 48 618 00 83

Ks. Sławomir Fundowicz

tel. 48 618 00 83

Ks. Jan Gruszka

tel. 48 671 30 20

 

 

Radomski centralny

Parafia MB Królowej Świata

Sala św. Rodziny

Radom

tel. 48 363 74 88

Ks. Tomasz Kośka

tel. 509 892 054

Piątki

19.00

Radomski południowy

Parafia Miłosierdzia Bożego

Jeżowa Wola

tel. 790 605 800

Ks. Mirosław Kszczot

tel. 608 294 408

Środy

19.00

Radomski północny

Parafia bł. Annuarity

Radom

tel. 48 345 98 24

Ks. Kazimierz Marchewka

tel. 504 891 560

Poniedziałki

19.00

Radomski wschodni

Parafia św. Brata Alberta

Radom

tel. 48 366 12 14


Ks. Jacek Wieczorek

tel. 601 566 997

Soboty

10.00

Radomski zachodni

Parafia św. Kazimierza

Sala "Wieczernik"

Radom

tel. 48 369 96 97


Ks. Dariusz Karasek

tel. 603 114 798

Niedziela

16.00

Radoszycki

Parafia NMP Królowej Świata

Węgrzyn

tel. 600 393 793

Ks. Gustaw Kaczkowski

tel. 608 364 963

Ks. Wojciech Dobczyński

tel. 600 393 793

Soboty

15.00

Sieneński

Parafia św. Restytuta i Niepokalanego Poczęcia NMP

Rzeczniów

tel. 48 616 70 10

Ks. Sylwester Chodyra

tel. 505 082 277

Soboty

18.00

Skarżyski

Sanktuarium MB Ostrobramskiej

Skarżysko Kamienna

tel. 41 253 88 00

Ks. Jerzy Karbownik

tel. 41 253 88 00

Ks. Sławomir Molendowski

tel. 501 890 737

Soboty

10.00

Starachowicki południowy

Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Starachowice

tel. 41 273 29 11

Ks. Andrzej Kania

tel. 515 607 106

Soboty

19.00

Starachowicki północny

Parafia NSJ I i III kwartał

tel. 41 274 66 00

parafia Wszystkich Św. II i IV kwartał

tel. 41 274 63 03

Ks. Artur Lach

tel. 602 879 662

Soboty

10.00

Szydłowiecki

Parafia św. Zygmunta

Dom Katechetyczny

Szydłowiec

tel. 48 617 16 48

Ks. Zbigniew Bińkowski

tel. 48 617 65 37

Piątek

18.30

Tomaszowski

Parafia św. Marcina

Tomaszów Mazowiecki

tel. 44 723 15 13

Ks. Paweł Zubel

tel. 692 019 165

Soboty

10.00

Wierzbicki

Parafia św. Stanisława

Wierzbica

tel. 48 618 20 06

Ks. Marcin Gregiel

Wtorek

19.00

Zwoleński

Parafia Podwyższenia Krzyża Św.

Zwoleń

tel. 48 676 26 26

Ks. Dariusz Zając

tel. 660 898 425

Weekend

 

 

Parafia św. Wojciecha

Góra Puławska

tel. 81 880 56 66

Ks. Michał Warchoł

 

Weekend

 

Żarnowski

Parafia św. Mikołaja

Żarnów

tel. 44 757 70 31

Ks. kan. Grzegorz Zbroszczyk

Soboty

10.00

Organizacja spotkań z narzeczonymi

Organizacja spotkań z narzeczonymi

 

Temat

Plan katechezy

Osoba prowadząca

Powołanie do małżeństwa

 

Ksiądz

Poznanie siebie w narzeczeństwie

Od zakochania do zaręczyn

Doradca życia rodzinnego

Narzeczeństwo to czas intensywnego poznania siebie

Ksiądz

Doradca Życia Rodzinnego

Znaczenie czystości w narzeczeństwie

Ksiądz

Doradca Życia Rodzinnego

Zamieszkiwanie ze sobą przed ślubem

Ksiądz

Doradca Życia Rodzinnego

Konsekwencje grzesznego narzeczeństwa

Ksiądz

Zamysł Pana Boga względem małżeństwa i rodziny

 

Ksiądz

Aspekty prawny zawarcia małżeństwa

 

Ksiądz

Prawnik

Małżeństwo jako sakrament

 

Ksiądz

Liturgia ślubu

 

Ksiądz

Rozwój i zagrożenia miłości małżeńskiej

 

Para małżeńska

Psycholog

Ksiądz

Etyka życia małżeńskiego

Nauka Kościoła o miłości małżeńskiej

Ksiądz

Odpowiedzialne rodzicielstwo

Doradca

Lekarz

Wykroczenie przeciw nierozerwalności małżeńskiej

Ksiądz

Wykroczenia przeciw płodności małżeńskiej

Lekarz

Wykroczenia przeciw ludzkiemu życiu

Lekarz

Doradca

Spowiedź małżonków

Ksiądz

Rodzina Kościołem domowym

Rodzina jako Kościół domowy

Ksiądz

Zadania małżonków w Kościele domowym

Ksiądz

Budowanie Kościoła domowego

Para małżeńska

Katecheza rodzinna

Para małżeńska

Ksiądz

Funkcje rodziny jako Kościoła domowego

Ksiądz

Para małżeńska

Zasady funkcjonowania małżeństwa i rodziny

Wspólne mieszkanie

Ksiądz

Para małżeńska

Wspólny stół

Ksiądz

Para małżeńska

Wspólne łoże małżeńskie

Ksiądz

Para małżeńska

Rodziny wielodzietne

Ksiądz

Para małżeńska

Rodziny wielopokoleniowe

Ksiądz

Para małżeńska

Rodzina w parafii i społeczności

Ksiądz

Para małżeńska

Polityka prorodzinna państwa

Ksiądz

Para małżeńska

 

Organizacja przygotowania do małżeństwa w dekanatach Diecezji Radomskiej

Organizacja przygotowania bezpośredniego

do małżeństwa w dekanatach Diecezji Radomskiej

 

Dekanat

Miejsce spotkań

Termin spotkań

Duszpasterz

Osoba świecka

Czarnecki

Sankt. Matki Bożej Wychowawczyni

w Czarnej

Czarna 57

26-220 Stąporków

 

Ks. SławomirGrochalak;

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.'; document.getElementById('cloak58303').innerHTML += ''+addy_text58303+'<\/a>'; //-->

Agnieszka i Tomasz Rut

509 746 026 (Tomasz)

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Czarnoleski

Sala parafialna

26-930 Garbatka

Kochanowskiego 137

tel.48 62 10 011

 

 

Ks. Łukasz Bociek

Katarzyna i Bartłomiej Kamińscy

537 110 110

Drzewicki

 

 

 

 

Głowaczowski

Głowaczów 26-903

Plebańska 1

 

Ks. Wojciech Przybycień

694 504 177

Maria Cieślak

502 083 849

 

26-910 Magnuszew Rozniszew 33

 

Ks. Wojciech Celuch

503 103 284

Iwona Kuźnia

515 081 806

Iłżecki

Sala parafialna

Iłża Dr Anki 2

 

Ks. Stanisław Styś

504 230 057

Katarzyna Cheda

603 358 595

Jedliński

 

 

 

 

Konecki

 

 

 

Małgorzata Prasał

787 962 948

Kozienicki

Parafia św. Rodziny

26-900 Kozienice

Głowaczowska 41

 

Ks. Arkadiusz Piętowski

608 361 588

Wioletta i Wojciech Gajda

602 665 134 (Wioletta)

600 312 975 (Wojciech)

 

Par. Św. Krzyża 26?900 Kozienice Kochanowskiego 2

 

Ks. Kazimierz Chojnacki

509 101 032

Joanna Ługowska Kościug

692 847 496

Lipski

Sala parafialna

Par. św. Trójcy

Lipsko

ul. Kilińskiego 13

Soboty godz. 10.00

Ks. Mirosław Kosior

 

Ks. Jagieło Henryk

48 378 01 90

 

Opoczyński

 

 

 

 

Pionkowski

Sala katechetyczna

Parafia NMP Kr. Polski,

Al. Lipowe 29a

tel. 48 612 07 19

Soboty godz. 10.00

Ks. Czerwiński Leon ? proboszcz

tel. 48 612 07 32

Marzena Murawska

503 569 431

Przedborski

Przedbórz

 

Ks. Henryk Dziadczyk

603 091 059

Zofia Szafrańska

661 319 198

Przysuski

 

 

 

 

Przytycki

Przytyk

 

Ks. Sławomir Fundowicz

604 774 447

Magdalena Olszewska

502 697 270

Radomski centralny

Par. M.B.Kr.Św. Grzybowska 22

 

ks. Roman Majchrzyk,

692 550 782

 

 

Par. M.B.Kr.Św.

Grzybowska 22

 

ks. Tomasz Kośla

509 892 054

Stachowicz Beata,

606 111 811;

Radomski południowy

Par. św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Wierzbicka 1

 

Ks. Dariusz Sadkowski

 

Radomski północny

Parafia bł. Annuarity, Radom, ul. Królowej Jadwigi 13a

 

ks. Kazimierz Marchewka

504 891 560

 

 

Radomski wschodni

Par. Brata Alberta w Radomiu

 

Ks. Jacek Wieczorek

601 566 997

Ks. Wojciech Tkaczyk

668 418 209

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Radomski zachodni

Par. św. Kazimierza, sala spotkań ?Wieczernik?, ul. Główna 16,

niedziela godz. 16.00

ks. dr Grzegorz Senderski ? 609 182 350

ks. dr Dariusz Karasek 603 114 798

Julita Stani

721 297 635

Radoszycki

Par. N.M.P. Kr. Świata

Węgrzyn 27,

26-230 Radoszyce

 

Ks. Tomasz Waśkiewicz

Elżbieta i Mariusz Kwaśkiewicz

507 797 210

Sieneński

Świetlica parafialna w par. Aleksandrów

 

Ks. Sylwester Chodyra

Elżbieta i Dariusz Oczkowscy

604 402 428

Skarżyski

Sanktuarium M.B.Ostrobramskiej

tel. 41 253 88 00

Sobota godz. 10.00

Ks. Sławomir Molendowski

o. Tomasz Jaworczak

 

Starachowicki południowy

Sala katech.

Par. św. Trójcy

ul. Kościelna 1

Soboty godz. 19.00

Ks. Rdzanek Andrzej

515 698 434

 

Starachowicki północny

NSJ - I i III kwartał

Wsz. Św. ? II i IV kwartał

Soboty godz. 10.00

Ks. Artur Lach

Ks. Łukasz Siek

Ks. Karol Kowalczyk

Joanna i Mariusz Kurek

Paulina Koczubiej

 

Szydłowiecki

 

 

 

 

Tomaszowski

Par. św. Marcina w Tomaszowie, ul. Gminna ? salka pod kościołem

 

ks. mgr Marcin Dąbek

798 495 212

Mgr Izabela Dębińska

606 265 153

Wierzbicki

Wierzbica ? Dom Parafialny

 

Ks. Krzysztof Bochniak

692 830 270

Aneta Wakuła

501 152 395

 

Dom parafialny par. Jastrząb

 

Ks. Adam Włodek

Barbara Bodo

 

Zwoleński

Zwoleń, par. Podwyższenia Krzyża Świętego, sala w Centrum Regionalnym

 

ks. Dariusz Zając

660 898 425

s. Elżbieta Sądel

510 366 595

 

Góra Puławska ul. Kościelna 16 (plebania)

 

Ks. Marek Kucharski

692 103 864

Beata Gizińska

668 524 051

Żarnowski

 

 

 

 

 

Zasady przygotowania do małżeństwa w Diecezji Radomskiej

 

Zasady przygotowania do małżeństwa

w Diecezji Radomskiej

 Wprowadzenie

Św. Jan Paweł II bardzo mocno akcentował potrzebę przygotowania narzeczonych do Sakramentu Małżeństwa: W adhortacji apostolskiej Familiaris consortio napisał: ?Bardziej niż kiedykolwiek, w naszych czasach konieczne jest przygotowanie młodych do małżeństwa i życia rodzinnego. Przygotowanie do małżeństwa należy pojmować i urzeczywistniać jako proces stopniowy i ciągły. Składa się ono z trzech podstawowych etapów, którymi są: przygotowanie dalsze, bliższe i bezpośrednie? (FC 66).

Ojciec Święty Franciszek często naucza o wartości małżeństwa i rodziny. Swoje słowo kieruje do ludzi młodych, którzy myślą o zawarciu małżeństwa. Szczególnie cenne są uwagi zawarte w adhortacji apostolskiej Amoris Laetitia: ?Zachęcam wspólnoty chrześcijańskie, by uznały, że towarzyszenie narzeczonym na drodze ich miłości jest dobrem dla nich samych. (?) Osoby zawierające małżeństwo są dla wspólnoty chrześcijańskiej ?cennym bogactwem, ponieważ szczerze angażując się we wzrastanie w miłości i we wzajemnym darze, mogą przyczynić się do odnowy całej tkanki organizmu kościelnego: szczególna forma przyjaźni, jaką oni żyją, może udzielać się innymi przyczyniać się do rozwoju przyjaźni i braterstwa wspólnoty chrześcijańskiej, do której należą? (AL 207).

W działalności duszpasterskiej Kościoła dużo miejsca poświęca się przygotowaniu narzeczonych do sakramentu małżeństwa. Szczególnie Kościół w Polsce podejmuje tę działalność duszpasterską.

W naszych czasach dostrzegamy wiele zagrożeń dla małżeństwa i rodziny: wybujały indywidualizm, kultura posiadania i przyjemności, lęk przed decyzją, kultura tymczasowości, pornografia, i komercjalizacja ciała (Internet), globalna polityka tzw. zdrowia reprodukcyjnego, rewolucja seksualna, brak Boga w życiu ludzi, kruchość relacji, bieda materialna, brak własnego domu, migracje, eutanazja, przemoc domowa, dekonstrukcja prawa rodziny, ideologia gender, in vitro (por. AL 31-57).

Dlatego trzeba szukać ciągle nowych sposobów, aby jak najlepiej przygotować narzeczonych do najważniejszych ról w życiu. Podjęliśmy się zadania odnowy i ujednolicenia procesu bezpośredniego przygotowania do małżeństwa w Diecezji Radomskiej. Głównym celem tej formy duszpasterskiej jest ukazanie małżeństwa jako powołania życiowego, danego młodym ludziom przez samego Boga. To Pan Bóg jest twórcą małżeństwa, On daje konkretnym ludziom miłość, wyposaża ich w łaskę sakramentu małżeństwa. Pan Bóg chce, aby małżonkowie rozwijali miłość małżeńską, przyjmowali z radością potomstwo, którym ich Bóg obdarzy i byli dla świata ?żywą figurą, zdolną ukazać Boga Stwórcę i Zbawiciela? (AL 11).

W Diecezji Radomskiej proponujemy program przygotowania do małżeństwa zatytułowany Droga do szczęśliwego małżeństwa. Tytuł sugeruje, że przygotowanie do małżeństwa jest drogą do przyszłego szczęśliwego małżeństwa. Proces przygotowania do małżeństwa rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie, trwa przez czas dorastania i dojrzewa podjęciem własnej, wolnej decyzji o zawarciu małżeństwa. Decyzja o zawarciu małżeństwa jest wynikiem dobrego wyboru, zaufania Panu Bogu. Ma swoje konsekwencje na całe życie człowieka. Powinna być podejmowana roztropnie z namysłem i przemodlona. Nie można jej podejmować pod wpływem uczuć, które są zmienne, emocji czy sugestii kogoś bliskiego. Także życie małżeńskie i rodzinne jest ciągłym wzrastaniem w miłości małżeńskiej i rodzicielskiej oraz wspólną drogą do świętości.

Program obejmuje 10 spotkań formacyjnych w formie katechez przedmałżeńskich. Są one przypomnieniem uporządkowaniem nauki Kościoła o małżeństwie i rodzinie. Zawiera także konspekty spotkań narzeczonych z doradcą życia rodzinnego w parafialnej poradni rodzinnej oraz udziałem w dniu skupienia w jednym z sanktuariów Diecezji Radomskiej. Całość jest zachętą do formacji narzeczonych przed najważniejszą decyzją życia ? zawarcia małżeństwa sakramentalnego. Jest adresowany do młodych ludzi, którzy zamierzają wkrótce zawrzeć sakrament małżeństwa. Jest to zatem przygotowanie bezpośrednie do małżeństwa.

 Cel programu

Program Droga do szczęśliwego małżeństwa skierowany jest do narzeczonych przygotowujących się do zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego. Ukazuje małżeństwo jako życiowe powołanie kobiety i mężczyzny oraz wskazuje na odpowiedzialność małżonków za swoje małżeństwo, rodzinę. Wskazuje także na rolę małżeństwa i rodziny w życiu Kościoła, państwa i społeczeństwa. Poszczególne spotkania zawierają naukę Kościoła na temat małżeństwa i rodziny, wskazują na przymioty i cele małżeństwa, wskazują na potrzebę dialogu małżeńskiego, uczą jak radzić sobie w sytuacjach kryzysowych. Spotkania z doradcą życia rodzinnego omawiają ludzką płodność, cud poczęcia nowego życia i jego rozwój w łonie matki, oraz prezentują metody odczytywania i kierowania ludzką płodnością. Program ukazuje małżeństwo w sposób pozytywny.

 Cele szczegółowe programu

?         ukazanie małżeństwa jako powołania życiowego;

?         uświadomienie narzeczonym, że małżeństwo pochodzi od Boga;

?         ukazanie potrzeby jak najlepszego poznania siebie w okresie narzeczeństwa;

?         pogłębienie katolickiej wizji małżeństwa i rodziny;

?         przedstawienie pozytywnych aspektów życia małżeńskiego i rodzinnego;

?         towarzyszenie narzeczonym w jak najlepszym przygotowaniu do małżeństwa;

?         przygotowanie narzeczonych do aktywnego przeżycia liturgii sakramentu małżeństwa;

?         ukazanie małżeństwa jako Kościoła domowego;

?         wskazanie na zagrożenia życia małżeńskiego i rodzinnego;

?         przedstawienie tematyki dotyczącej ludzkiej płodności;

?         wskazanie i nauczenie metod odpowiedzialnego rodzicielstwa.

 Sposób realizacji programu

Zaleca się, aby:

?         spotkania odbywały się w dogodnym czasie dla narzeczonych, najlepiej w piątki wieczorem lub w soboty;

?         każde spotkanie trwało około 60 minut. Kolejne spotkania powinny odbywać się w odstępach tygodniowych. W wyjątkowych sytuacjach można łączyć dwa tematy, ale wtedy spotkanie powinno trwać 120 minut;

?         w spotkaniach powinni uczestniczyć obydwoje narzeczonych;

?         każde spotkanie rozpoczynało się i kończyło modlitwą;

?         zachęcić uczestników do przedstawienia się (imiona, krótka historia znajomości, planowana data ślubu);

?         zachęcić uczestników do rozmowy w parach na tematy dotyczące ich przyszłości: wiara i religijność, płodność, posiadanie dzieci, prowadzenie finansów rodzinnych, relacje z rodzicami i przyszłymi teściami itp.);

?         na spotkania narzeczeni przychodzili z Wyprawkami dla narzeczonych oraz z zeszytem Droga do szczęśliwego małżeństwa - notatnik dla narzeczonych do prowadzenia warsztatów;

?         3 spotkania w parafialnej poradni życia rodzinnego trwały 60 minut każde, w odstępstwach przynajmniej tygodniowych;

?         w czasie prowadzenia spotkań korzystać z szerokiego wyboru filmów, prezentacji, literatury. Są one dostępne na rynku wydawniczym lub można je zamówić za pośrednictwem Wydziału Duszpasterstwa Rodzin;

?         spotkania były odnotowane podpisem prowadzącego w Formularzu bezpośredniego przygotowania do małżeństwa. Uzyskanie wszystkich podpisów daje narzeczonym możliwość dalszego przygotowania do małżeństwa;

?         osoba odpowiedzialna za organizację spotkań przygotowała dziennik katechizacji przedmałżeńskiej, w którym znajdują się: wykaz tematów spotkań, dane uczestników i miejsce na wpisanie obecności;

?         osoby uczestniczące w spotkaniach były zapisane w dzienniku katechizacji przedmałżeńskiej. Powinien on zawierać: imię i nazwisko, data urodzenia i parafia zamieszkania i miejsce na odnotowanie obecności;

?         na zakończenie spotkań narzeczeni uczestniczyli w dniu skupienia dla narzeczonych w jednym z sanktuariów Diecezji Radomskiej. Organizacja dni skupienia spoczywa na dekanalnych duszpasterzach rodzin i kustoszach sanktuariów;

?         przygotowanie bezpośrednie do małżeństwa było przeprowadzane w jednej parafii, a w przypadku małej ilości ślubów w ramach dekanatu.

 Sposób prowadzenia spotkań

Spotkania z narzeczonymi powinny być prowadzone:

?         w grupach umożliwiających wykorzystanie metod warsztatowych i swobodnych rozmów z narzeczonymi;

?         w dobrze przygotowanych salach parafialnych: czystych, ciepłych, wyposażonych w stoliki, krzesła, pomoce audiowizualne;

?         w dobrej atmosferze, ułatwiającej narzeczonym wypowiadanie się i aktywny udział w spotkaniach;

?         w parafialnej poradni rodzinnej w formie indywidualnych rozmów, umożliwiających prezentację materiałów audiowizualnych, rozwiązanie karty obserwacji.

 Metody prowadzenia katechez

?         wykład;

?         projekcje filmów;

?         prezentacja;

?         dialog;

?         dyskusja.

 Osoby prowadzące

Spotkania z narzeczonymi powinni prowadzić osoby odpowiednio do tego przygotowane. Tworzą oni tzw. zespół pastoralny, w skład którego wchodzą: duszpasterze, doradcy życia rodzinnego, doświadczone pary małżeńskie i inni np. katecheci, psycholog, terapeuta, lekarz. Taki zespół pastoralny tworzy duszpasterz odpowiedzialny za przygotowanie do małżeństwa w parafii czy w dekanacie. Wykaz tych osób powinien znajdować się Wydziale Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Radomskiej.

 Materiały do spotkań

Do prowadzenia spotkań z narzeczonymi proponuje się następujące materiały:

  • Droga do szczęśliwego małżeństwa katechezy dla narzeczonych. Są to konspekty do prowadzania spotkań z narzeczonymi dla prowadzących;
  • Droga do szczęśliwego małżeństwa ? notatnik dla narzeczonych;
  • Poradnik szczęśliwego małżeństwa ? 12 filmów dokumentalnych;
  • Rozpoznawanie płodności. Metoda objawowo - termiczna podwójnego sprawdzenia: Podręcznik. Zeszyt obserwacji cyku. Zeszyt ćwiczeń nr 1. Zeszyt ćwiczeń nr 2;
  • Dwoje staje się jednym ? liturgia sakramentu małżeństwa;
  • Podstawy rozpoznawania płodności ? animowany przewodnik planowania rodziny;
  • Kiedy jestem płodna, a kiedy nie??;
  • inne materiały pomocnicze.

 Dokumentowanie przygotowania do małżeństwa w parafii

Narzeczeni po zawarciu zaręczyn powinni zgłosić zamiar zawarcia małżeństwa w kancelarii parafialnej przynajmniej 6 miesięcy przed planowanym ślubem. Duszpasterz po zarezerwowaniu daty ślubu kieruje narzeczonych do jak najlepszego bezpośredniego przygotowania do małżeństwa. Daje im Formularz bezpośredniego przygotowania do małżeństwa. Znajdują się w nim rubryki dokumentujące udział w katechizacji przedmałżeńskiej, w spotkaniach w parafialnej poradni rodzinnej, w dniu skupienia dla narzeczonych, odprawienie spowiedzi przedślubnych. Duszpasterz powinien szczegółowo omówić cały proces bezpośredniego przygotowania do małżeństwa, uświadamiając im cel i potrzebę jak najlepszego przygotowania się do małżeństwa.

Po odbyciu wszystkich spotkań narzeczeni powinni wypełniony formularz przynieść do parafii, aby był włączony do Protokołu kanonicznego badania narzeczonych.

 

Ks. Sławomir Adamczyk

Duszpasterz Rodzin Diecezji Radomskiej

Informacje dla narzeczonych przygotowujących się do małżeństwa

Informacje dla narzeczonych przygotowujących się do małżeństwa

Przygotowanie bezpośrednie do sakramentu małżeństwa

1. Odbywa się ono w okresie bezpośrednio poprzedzającym ślub. Powinno ono rozpocząć się przy zgłoszeniu proboszczowi miejsca zamiaru zawarcia małżeństwa sakramentalnego, przynajmniej 6 miesięcy przed ślubem. Celem tego przygotowania jest zrozumienie sensu ślubu kościelnego oraz dalszego budowania małżeństwa na łasce sakramentu małżeństwa oraz zacieśnianie więzi między narzeczonymi, a po ślubie małżonkami. Na tym etapie w przygotowaniu powinni brać udział obydwoje narzeczonych.

Jan Paweł II naucza, że ?Przygotowanie bezpośrednie do sprawowania sakramentu małżeństwa powinno odbywać się w miesiącach i tygodniach poprzedzających ślub, aby w ten sposób nadać nowe znaczenie, nową treść i nową formę tzw. egzaminowi, wymaganemu przez prawo kanoniczne. (?) w zakres treści (?) winno wejść pogłębione poznanie tajemnicy Chrystusa i Kościoła, znaczenia łaski i chrześcijańskiego małżeństwa, jak również przygotowanie do podjęcia czynnego i świadomego udziału w liturgicznym obrzędzie zaślubin?(FC 66).

Papież Franciszek wskazuje, że ?Osoby zaręczone powinny mieć większe wsparcie ze strony wspólnoty parafialnej w przygotowaniu do małżeństwie. Należy im pomagać, aby mogli jak najlepiej rozeznać czym jest miłość i zaangażowanie, czego pragnie od drugiej osoby, jaki typ wspólnego życia chce planować (AL 209). Trzeba im także pomóc wykryć sygnały ostrzegawcze zagrożeń, aby jeszcze przed ślubem mogli znaleźć środki pozwalające stawić im czoło? (AL. 210).

Za bezpośrednie przygotowanie do małżeństwa odpowiadają sami narzeczeni, ich rodziny oraz parafia jednego z narzeczonych.

Przygotowanie bezpośrednie do małżeństwa obejmuje:

?         zaręczyny,

?     spotkania narzeczonych z duszpasterzem w kancelarii parafialnej celem ustalenia daty i miejsca ślubu,

?        spotkania narzeczonych z duszpasterzem w kancelarii parafialnej celem spisania kanonicznego protokołu badania narzeczonych,

?         rozmowę sprawdzającą wiedzę religijną narzeczonych,

?         wygłoszenie zapowiedzi przedślubnych,

?         odbycie bezpośredniej katechizacji przedmałżeńskiej,

?         spotkania w parafialnej poradni życia rodzinnego,

?         odprawienie dnia skupienia lub rekolekcji dla narzeczonych,

?         błogosławieństwo narzeczonych przed ślubem,

?        spotkanie z duszpasterzem celem spisania aktu ślubu i wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości,

?         powiadomienie Urzędu Stanu Cywilnego o zawartym małżeństwie.

2.      Przygotowanie do małżeństwa w rodzinie

Zaręczyny

Obrzęd zaręczyn rozpoczyna okres narzeczeństwa, a tym samym czas bezpośredniego przygotowania do zawarcia małżeństwa. Należy zachęcać narzeczonych do odbycia zaręczyn. Powinny one mieć miejsce przynajmniej 6 miesięcy przed planowanym zawarciem małżeństwa (TIE 32; FC 66). Dzięki nim następuje przedstawienie sobie rodzin narzeczonej i narzeczonego, omówienie technicznych kwestii związanych z organizacją ślubu i wesela. Kulminacyjnym punktem zaręczyn powinno być nałożenie pierścionka zaręczynowego oraz błogosławieństwo narzeczonych przez rodziców. Duszpasterze winni wyjaśnić chrześcijański sens zaręczyn. Zaręczyny powinny mieć oprawę obrzędu religijnego i wspólnej modlitwy (KPK 1062). Warto zachęcić do udziału we Mszy św. w dniu zaręczyn. Zaręczyny mają mobilizować narzeczonych do zachowania czystości przedmałżeńskiej oraz wzajemnego szacunku dla siebie i swoich rodzin.

Błogosławieństwo przez rodziców w dniu ślubu

Zaleca się, aby przed wyruszeniem do kościoła, gdzie będzie sprawowana liturgia ślubu, miało miejsce błogosławieństwo narzeczonych przez swoich rodziców w domu rodzinnym. W tym celu należy przygotować wodę święconą z kropidłem, krzyż, obraz lub figurę patronów narzeczonych. Obrzęd składa się z prośby narzeczonych o błogosławieństwo, modlitwa nad nimi, błogosławieństwo rodziców, ucałowanie krzyża i pokropienie wodą święconą. Obrzęd ten jest odpowiednim wprowadzeniem do liturgii sakramentu małżeństwa.

Przygotowanie przyjęcia weselnego

Cała rodzina: rodzice, rodzeństwo, przyjaciele powinni zaangażować się w przygotowanie przyjęcia weselnego. Trzeba zadbać o właściwy wystrój lokalu, zatroszczyć się o jak najlepsze przyjęcie gości weselnych, pamiętać o właściwym doborze zabaw i tradycji weselnych.

 3.      Przygotowanie do małżeństwa w parafii

3.1.    Spotkanie narzeczonych z duszpasterzem w kancelarii parafialnej

Miejscem przygotowania bezpośredniego jest parafia stałego lub tymczasowego zamieszkania narzeczonej lub narzeczonego (KPK 1063). Zaleca się, aby podkreślać więzi z parafią, w której były przyjmowane inne sakramenty. W uzasadnionych przypadkach należy uzyskać stosowne pozwolenie na ślub poza miejscem zamieszkania zwane licencją. Licencję wystawia się po sporządzeniu protokołu, wygłoszeniu zapowiedzi oraz odbytej katechizacji przedślubnej.

Przynajmniej pół roku przed ślubem narzeczeni powinni powiadomić duszpasterza o zamiarze zawarcia małżeństwa i o miejscu ślubu. Duszpasterz zapisuje w odpowiednim kalendarzu datę i godzinę ślubu. Wstępnie omawia z narzeczonymi harmonogram przygotowania do małżeństwa. Informuje ich o wszystkich wymaganiach ze strony parafii dotyczących przygotowania do ślubu oraz przebiegu samej uroczystości zaślubin.

 3.2.    Ustalenie czasu i miejsca ślubu

Ślub powinien odbyć się w parafii zamieszkania jednego z narzeczonych, gdzie był spisany protokół kanonicznego badania narzeczonych. W uzasadnionych przypadkach należy uzyskać stosowne pozwolenie na ślub poza miejscem zamieszkania zwane licencją. Nie dopuszcza się sprawowania obrzędów zawarcia małżeństwa poza świątynią.

Małżeństwo można zawierać w każdym czasie. Gdyby narzeczeni chcieli zawrzeć małżeństwo w Wielkim Poście lub w piątek, duszpasterz powinien ich pouczyć o szczególnym charakterze okresu Wielkiego Postu i przypomnieć o obowiązku powstrzymania się od hucznych zabaw oraz o poproszeniu biskupa o udzielenie dyspensy od pokarmów mięsnych w piątek.

 3.3.    Sporządzenie protokołu kanonicznego badania narzeczonych na urzędowym formularzu

Podczas spotkania duszpasterza z narzeczonymi należy potwierdzić tożsamość narzeczonych, stwierdzić ich dobrowolność decyzji zawarcia małżeństwa oraz wykluczyć ewentualne przeszkody kanoniczne. W tym celu należy przedłożyć odpowiednie dokumenty:

?         dokument stwierdzający tożsamość,

?         aktualną metrykę chrztu (nie starszą niż sześć miesięcy od daty ślubu) zawierającą informacje o przyjętym sakramencie bierzmowania i stanie wolnym narzeczonych. Jeżeli któreś z narzeczonych nie przystąpiło do sakramentu bierzmowania, należy umożliwić przyjęcie tego sakramentu,

?         dyplom lub zaświadczenie o ukończonym przygotowaniu bliższym do małżeństwa,

?         zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa (pobierane w Urzędzie Stanu Cywilnego ważne sześć miesięcy od daty wydania),

W szczególnych okolicznościach wymagane są dodatkowe dokumenty:

?         dyspensa ordynariusza od przeszkody wieku czy innych przeszkód,

?         dokument stwierdzający nieważność poprzedniego małżeństwa w przypadku osób, które wcześniej żyły w małżeństwie,

?         dokument śmierci współmałżonka w przypadku wdów i wdowców.

Badanie kanoniczne polega na wypełnieniu protokołu przez odnotowanie odpowiedzi uzyskanych podczas przeprowadzonej rozmowy osobno z każdą ze stron. Celem rozmowy jest badanie, czy między narzeczonymi nie zachodzą przeszkody do zawarcia małżeństwa oraz wady zgody małżeńskiej, a także zdobycie informacji czy narzeczeni pragną zawrzeć małżeństwo według nauki Kościoła Katolickiego.

W czasie spisywania protokołu kanonicznego badania narzeczonych wręcza się im tzw. ?Wyprawkę dla narzeczonych?. Składa się ona z dwóch książek: Liturgia sakramentu małżeństwa, Kiedy jestem płodna oraz filmu Podstawy rozpoznawania płodności. Służy ona lepszemu przygotowaniu do ślubu - zrozumieniu liturgii ślubu oraz poznaniu podstaw ludzkiej płodności. Wyprawka powinna być przedstawiona i omówiona przez duszpasterza oraz przez doradczynię parafialną.

Na tym spotkaniu należy z narzeczonymi omówić sprawy organizacyjne tj: udział w celebracji zaślubin innych kapłanów, oprawa muzyczna uroczystości ślubnej, dekoracja świątyni, czynny udział w liturgii ślubu.

 3.4.    Katechizacja przedślubna

Katechizacja narzeczonych jest nieodłącznym elementem dobrej formacji narzeczonych. Nie należy jej mylić ani utożsamiać z katechezami w ramach bliższego przygotowania do małżeństwa.

Katechezy przedmałżeńskie rozpoczynają się po zgłoszeniu przez narzeczonych zamiaru zawarcia małżeństwa w kancelarii parafialnej. Odpowiedzialność za ich przeprowadzanie spoczywa na duszpasterzu. Żadne okoliczności nie mogą go z tego obowiązku zwolnić.

Spotkania formacyjne w ramach katechizacji narzeczonych powinny odbywać się w parafii zamieszkania jednego z narzeczonych lub w ramach dekanatu. W ramach katechezy przewiduje się 10 spotkań. Miejsce spotkań powinno być łatwo dostępne, ogrzewane, czyste, wyposażone w odpowiednią liczbę krzeseł, ławek, pomoce audiowizualne. Spotkania powinny być prowadzone metodami warsztatowymi, umożliwiającymi narzeczonym aktywny udział w spotkaniach. Spotkania powinna prowadzić odpowiednio dobrany zespół pastoralny: duszpasterz, doradca życia rodzinnego, doświadczona para małżeńska, terapeuta, psycholog, lekarz. Spotkania powinny być prowadzone systemem cyklicznym, cztery razy w roku. Na zakończenie narzeczeni powinni uczestniczyć w dniu skupienia dla narzeczonych w jednym z sanktuariów maryjnych Diecezji Radomskiej. Udział w katechizacji przedślubnej powinien być potwierdzony podpisem prowadzącego dane spotkanie w odpowiednim indeksie. Indeksy przedstawia się duszpasterzowi przed ślubem, przy spisywaniu aktu zawarcia małżeństwa. Katechezy powinny być przeprowadzone nie częściej niż jedna w tygodniu.

W wyjątkowych sytuacjach, gdy ze względów czasowych nie jest możliwe odbycie 10 spotkań w ramach katechizacji przedmałżeńskiej należy narzeczonych przygotować indywidualnie, sprawdzić ich wiedzę i wystawić stosowne zaświadczenie, które należy dołączyć do protokołu.

Wśród zalecanych tematów należy poruszyć:

1.         Powołanie do życia w małżeństwie i rodzinie;

2.         Poznanie siebie w narzeczeństwie;

3.         Zamysł Boga względem małżeństwa i rodziny;

4.         Aspekt prawny zawarcia;

5.         Małżeństwo jako sakrament;

6.         Liturgia ślubu;

7.         Rozwój i zagrożenia miłości małżeńskiej;

8.         Etyka życia małżeńskiego;

9.         Rodzina Kościołem domowym;

10.     Zasady funkcjonowania małżeństwa i rodziny.

 3.5.    Rozmowa sprawdzająca wiedzę religijną narzeczonych

Duszpasterz przygotowujący do zawarcia małżeństwa powinien mieć pewność, że narzeczeni posiadają wiedzę dotyczącą katolickiego rozumienia małżeństwa, jego świętości, o obowiązkach wobec siebie i dzieci oraz odznaczają się odpowiednią formacją w tym zakresie. Kapłan własnym nazwiskiem poświadcza, że są odpowiednio przygotowani do ślubu. Do małżeństwa powinny być dopuszczone osoby odpowiednio przygotowane. Służy temu weryfikacja wiedzy i postaw narzeczonych (FC 66).

Duszpasterz nie może dopuszczać do zawarcia małżeństwa sakramentalnego nieprzygotowanych narzeczonych. Jeżeli narzeczeni nie mają odpowiedniej wiedzy o chrześcijańskim rozumieniu małżeństwa i rodziny, nie akceptują zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, powinien odmówić błogosławienia takiego małżeństwa.

 3.6.    Spotkania w Katolickiej Poradni Rodzinnej

Staranne przygotowanie bezpośrednie do małżeństwa wymaga od duszpasterza skierowania narzeczonych do spotkań z doradcą życia rodzinnego w parafialnej poradni rodzinnej (KPK 1066-1067). Narzeczeni są zobowiązani do uczestnictwa w trzech spotkaniach w parafialnej poradni rodzinnej (DDR 31). W ramach spotkań narzeczonych w parafialnej poradni rodzinnej należy poruszyć następujące tematy:

1.      Zachwyt nad ludzką płodnością;

2.      Cud poczęcia nowego życia,

3.      Wartość metod naturalnych a szkodliwość antykncepcji.

Podczas spotkań z doradcą życia rodzinnego, narzeczeni powinni zostać uświadomieni o odpowiedzialności za wzajemną miłość i przekazywanie życia, otrzymać wiedzę o szkodliwości i niedopuszczalności antykoncepcji, środków poronnych i sztucznego zapłodnienia oraz nabyć umiejętność stosowania naturalnych metod rozpoznawania płodności (DDR 31). Udzielone porady powinny być zakorzenione w realiach życiowych, podparte solidną wiedzą ze strony doradców życia rodzinnego (por. AL 211). W razie potrzeby należy udzielić narzeczonym porady, gdzie mogą udać się w razie sytuacji trudnych tj. niemoc płciowa, niezgodność grupy krwi, poradnictwa związanego z uzależnieniami. Spotkania z doradcą życia rodzinnego powinny być udokumentowane na specjalnych zaświadczeniach i dołączone do protokołów kanonicznego badania narzeczonych.

 3.7.    Wygłoszenie zapowiedzi przedślubnych

Małżeństwo zawierane w Kościele nie jest sprawą prywatną narzeczonych i każde zamierzone małżeństwo należy podać do publicznej wiadomości (KPK 1069)

W parafiach zamieszkania narzeczonych należy wygłosić dwie zapowiedzi przedślubne. Głoszenie zapowiedzi ma na celu badanie stanu wolnego narzeczonych i wykluczenie ewentualnych przeszkód. Obowiązek wygłoszenia zapowiedzi spoczywa na proboszczu stałego lub tymczasowego miejsca zamieszkania każdej ze stron (TIE 94).

Istnieją trzy sposoby wygłoszenia zapowiedzi. Pierwszym jest umieszczenie zapowiedzi w gablocie na piśmie, tak aby było widoczne dla wszystkich przynajmniej przez dwie niedziele lub niedzielę i święto nakazane. Drugą formą jest wygłoszenie zapowiedzi podczas niedzielnych Mszy św. lub w niedzielę i święto nakazane. Trzecim sposobem jest głoszenie zapowiedzi w Kościele , a następnie umieszczenie ich w gablocie na niedzielę i święto nakazane. W uzasadnionych przypadkach ordynariusz miejsca może zwolnić z obowiązku wygłoszenia zapowiedzi (TIE 95).

Jeśli zapowiedzi były głoszone poza parafią, w której było badanie kanoniczne, należy w stosownym czasie zgłosić się po odbiór odpowiedniego dokumentu. Powinien on zawierać adnotację o wygłoszonych zapowiedziach. Zaświadczenia o wygłoszonych zapowiedziach powinny być dołączone do protokołu kanonicznego badania narzeczonych.

 3.8.    Spowiedź przedślubna

Celem bezpośredniego przygotowania narzeczonych do zawarcia małżeństwa jest doprowadzenie ich do pojednania z Bogiem, z samym sobą i z Kościołem. Służy temu sakrament pokuty i pojednania. W ramach bezpośredniego przygotowania do małżeństwa narzeczeni powinni odbyć dwie spowiedzi przedślubne: pierwsza na początku przygotowania, a druga bezpośrednio przed zawarciem małżeństwa. Zaleca się, aby pierwsza spowiedź miała charakter spowiedzi generalnej, która pozwoli lepiej ocenić stan duchowego rozwoju, poznać własne braki przed wejściem w nowy etap życia.

Spowiednik powinien pomóc penitentowi w szczerym wyznaniu grzechów i pouczyć go w wejściu w nowy etap życia i odpowiedzialności za przyszłe małżeństwo. Sakrament pokuty jest sposobem na osiągnięcie doskonałości życia małżeńskiego (DDR 32).

W przypadku wspólnego zamieszkania narzeczonych przed ślubem lub gdy są po ślubie cywilnym trzeba ich zachęcić do czystości przedmałżeńskiej i zaproponować jedną spowiedź przedślubną w ostatnich dniach przed ślubem.

Zaświadczenia o odprawionych spowiedziach powinny być dołączone do protokołu kanonicznego badania narzeczonych.

 3.9.    Odprawienie dnia skupienia lub rekolekcji dla narzeczonych

Narzeczeni powinni być skierowani do odbycia dnia skupienia w jednym z sanktuariów maryjnych Diecezji Radomskiej (PZMR 41). Sanktuarium jest miejscem świętym, w którym narzeczeni mogą powierzyć swoje przyszłe małżeństwo Panu Bogu przez pośrednictwo Matki Bożej.

W Diecezji Radomskiej dni skupienia organizowane są cztery razy w roku: II sobota Wielkiego Postu, II sobota czerwca, II sobota września oraz I sobota Adwentu. Za organizację dni skupienia odpowiadają dekanalni duszpasterze rodzin oraz kustosze sanktuariów. W programie dnia skupienia powinien mieć miejsce rachunek sumienia z możliwością spowiedzi, konferencja, adoracja Najświętszego Sakramentu, Msza św. z homilią, świadectwo doradczyni lub małżeństwa, czas na wymianę poglądów między samymi narzeczonymi. Uczestnictwo w dniu skupienia powinno być obowiązkowe i udokumentowane podpisem i pieczęcią kustosza i dostarczone do parafii, w której jest prowadzone badanie kanoniczne.

 3.10.Rekolekcje w formie spotkań weekendowych.

Należy także zaproponować narzeczonym udział w rekolekcjach dla narzeczonych. Powinny być one dobrze przygotowane i przeprowadzone w możliwie najlepszy sposób przez specjalny zespół osób, w skład którego wchodzą m.in. kapłan, doradca życia rodzinnego, psycholog, doświadczona para małżeńska, lekarz.

Spotkania weekendowe mogą zastąpić katechizację przedmałżeńską po uwzględnieniu następujących warunków:

?       narzeczeni powinni uczestniczyć przynajmniej w dwóch spotkaniach weekendowych obejmujących całość tematyki przedstawionej w punkcie 12.4 ? Katechizacja przedślubna;

?         program i tematyka spotkań weekendowych została zaakceptowana przez duszpasterza rodzin Diecezji Radomskiej;

?         spotkania z narzeczonymi powinny być prowadzone różnymi metodami tj. wykład, konferencje, warsztaty.

Weekendowe przygotowanie do małżeństwa nie może zastępować przygotowania bliższego, ani spotkań z duszpasterzem parafialnym oraz spotkań z doradcą życia rodzinnego. Ta forma przygotowania powinna być odnotowana w protokole kanonicznego badania narzeczonych.

 

3.11.Spotkania z duszpasterzem celem spisania aktu ślubu i wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości

Akt ślubu spisuje się w parafii, gdzie będzie miał miejsce ślub. W uzgodnionym terminie do kancelarii parafialnej zgłaszają się narzeczeni wraz ze świadkami ślubu, przynosząc zaświadczenia o odbytej spowiedzi przedślubnej, wygłoszonych zapowiedziach, odbytej katechizacji wraz z dniem skupienia, dowodami osobistymi. Świadkami powinny być osoby pełnoletnie, bez względu na narodowość, wyznanie, płeć. Do podpisania aktu ślubu winni wykazać się dowodami osobistymi.

Przy zawarciu sakramentu małżeństwa narzeczeni składają w kancelarii ofiarę pieniężną na utrzymanie osób pracujących w parafii, w tym księży, organisty i zakrystianina. Narzeczeni nie ponoszą kosztów związanych z przygotowaniem do małżeństwa.

Instrukcja o przygotowaniu do małżeństwa w Diecezji Radomskiej

 

 

INSTRUKCJA O PRZYGOTOWANIU DO MAŁŻEŃSTWA W DIECEZJI RADOMSKIEJ

 Wstęp

1.      Małżeństwo i rodzina są przedmiotem szczególnej troski Kościoła, dlatego przykłada on wielką wagę do odpowiedniego przygotowania narzeczonych do sakramentu małżeństwa. Kościół zaleca, aby w odpowiednim czasie pouczyć o godności i znaczeniu małżeństwa chrześcijańskiego, konieczności rozwijania miłości małżeńskiej, o obowiązkach chrześcijańskich małżonków i rodziców (por. KDK 49; KPK 1063 §1).

W Kościele mocno akcentuje się wartość przygotowania do małżeństwa. Jego znaczenie podkreślają: Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. (KPK), Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK), adhortacje apostolskie: Familiaris Consortio z 1981 r. (FC) i Amoris Laetitia z 2016 r. (AL); dokument Papieskiej Rady ds. Rodziny o Przygotowaniu do sakramentu małżeństwa z 1996 r. (PSM). Kościół w Polsce podkreśla znaczenie przygotowania do małżeństwa w następujących dokumentach: trzy Instrukcje Konferencji Episkopatu Polski z roku 1969, 1975, 1989; Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin z 2003 r. (DDR) oraz Służyć prawdzie o małżeństwie i rodzinie z 2009 r. (SPMR).

Dzisiejsze czasy pełne zagrożeń wobec życia małżeńskiego i rodzinnego motywują do działań mających na celu jak najlepsze przygotowanie narzeczonych do sakramentu małżeństwa. W związku z tym organizuje się różne formy przygotowania do małżeństwa obejmujące dzieci, młodzież i narzeczonych. Cała wspólnota chrześcijańska, ze szczególnym zaangażowaniem rodzin powinna być odpowiedzialna za przygotowanie do małżeństwa (AL 206).

Episkopat Polski w dokumencie Służyć prawdzie o małżeństwie i rodzinie wzywa: ?Biorąc po uwagę stan życia wiarą u kandydatów do zawarcia małżeństwa, trzeba zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby przygotowanie do zawarcia małżeństwa było rzeczywistą drogą (itinerarium) pogłębiania i dojrzewania wiary, analogiczną do katechumenatu. Chodzi więc nie tylko o to, by narzeczeni dostarczyli wymagane dokumenty, lecz aby otworzyli się na Boga?(SPMR 99).

Celem przygotowania do małżeństwa jest przekazanie nauki Kościoła na temat rodziny, ukazanie jej piękna jako dzieła Bożego, przedstawienie istotnych przymiotów chrześcijańskiego małżeństwa: świętość, jedność, nierozerwalność, oraz cele małżeństwa tj. wzajemne dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa. Ponadto przygotowanie do małżeństwa ma wpłynąć na formację sumień do podjęcia przyszłych ról jako żony, męża czy matki i ojca. Podstawową rolę w przygotowaniu do małżeństwa odgrywają sami kandydaci do małżeństwa. Pomagają im w tym: rodzina, środowisko, szkoła i parafia.

Przygotowanie powinno być zróżnicowane, dostosowane do wieku, stopnia rozwoju intelektualnego i duchowego młodych ludzi. Tematyka spotkań powinna być dostosowana do stopnia rozwoju i etapów formacji. Trzeba zatem zwrócić uwagę na wiek, poziom wykształcenia, dojrzałość osobową i chrześcijańską.

Należy opracować specyficzne programy, które pozwoliłyby doświadczyć uczestnictwa w życiu kościelnym i pogłębiałyby różne aspekty życia rodzinnego (AL 206).

Pełne przygotowanie do małżeństwa jest procesem ciągłym. Zgodnie z adhortacją Jana Pawła II Familiaris Consortio wyróżnia się trzy etapy przygotowania do małżeństwa: przygotowanie dalsze, bliższe i bezpośrednie.

 Przygotowanie dalsze

2.      Obejmuje ono dzieci, młodzież szkół gimnazjalnych oraz tych, którzy zakończyli edukację szkolną na poziomie gimnazjum. Dokonuje się zasadniczo w rodzinie, w szkole oraz we wspólnocie parafialnej. Jak poucza Jan Paweł II ?Przygotowanie dalsze zaczyna się w dzieciństwie, w tej mądrej pedagogii rodzinnej. Jest to okres, w którym winno się zaszczepić szacunek dla każdej zdrowej wartości rodzinnej, nastawionej na doprowadzenie dzieci do odkrycia siebie jako istot obdarzonych złożoną i bogatą psychiką oraz własną osobowością z jej mocnymi i słabymi stronami?(FC 66).

Celem tego przygotowania jest ukazanie rodziny jako wspólnoty w której najlepiej rozwija się człowiek, formacja dzieci do otwartości na innych. Realizuje się je w rodzinie, w szkole i w parafii.

3.      W rodzinie

Rodzina jest naturalnym środowiskiem wychowawczym dla człowieka. Czas dzieciństwa i młodości dostarcza dużo doświadczeń i wzorców. W rodzinie człowiek uczy się pierwszych zachowań społecznych, komunikowania się, odpowiedzialności za własne czyny i podejmowania decyzji. Rodzice realizują zobowiązania podjęte w sakramencie małżeństwa, ponowione przy chrzcie dziecka. Jako pierwsi katecheci i nauczyciele wiary i życia (KKK 1666), wdrażają dzieci do postawy szacunku i miłości do Boga, drugiego człowieka, właściwego przeżywania własnej płciowości. Świadectwo życia rodziców i całej rodziny ukazuje drogę do dojrzałego chrześcijaństwa (PŻMR 36). Osoby, które nauczyły się od własnych rodziców, czym jest małżeństwo, chrześcijańskie, są lepiej przygotowani do zawarcia związku małżeńskiego (AL 208) Obowiązek wychowania dzieci przez rodziców jest pierwotny i niezbywalny, czyli nie można go przekazać innym osobom lub instytucjom. Rodzina jest najważniejszym środowiskiem dla kształtowania charakteru, dojrzałej woli, uczuciowości oraz nabywania cnót społecznych (DDR 20).

Przygotowanie to polega na ukazywaniu życia rodzinnego jako powołania do budowania właściwych relacji interpersonalnych w rodzinie, wzajemnego szacunku. Rodzice powinni wychowywać dzieci do miłości i czystości. Ponadto winni ukazywać rodzinę jako Kościół domowy przez wspólną modlitwę, przeżywanie niedziel i uroczystości, przystępowanie do sakramentu pokuty.

 4.      W szkole

Szkoła jest miejscem kształtowania prawidłowych sądów człowieka, wprowadza w dziedzictwo kultury, przygotowuje do zawodu, sprzyja wzajemnemu poznaniu. Środowisko szkolne jest wielką pomocą w przygotowaniu do małżeństwa. Rodzice powinni uważnie wybierać szkołę dla swoich dzieci oraz obserwować, kto będzie uczył i wychowywał ich dzieci.

Programy edukacyjne szkoły powinny poruszać zagadnienia dotyczące szacunku wobec każdego człowieka oraz wrażliwość na potrzeby innych. W dalszych latach szkolnych trzeba ukazać młodzieży, że małżeństwo między kobietą i mężczyzną obejmuje sferę cielesną, psychiczną i duchową. Należy także ukazać podstawy wiedzy o odpowiedzialnym rodzicielstwie, ludzkiej płciowości, wychowaniu dzieci i roli rodziny w życiu społecznym. Wychowawcy powinni czuć odpowiedzialność za przygotowanie dzieci i młodzieży do życia rodzinnego (DDR 21).

Pomocą w przekazaniu tych wartości jest katecheza szkolna. Katecheci współpracując z rodzicami kształtują postawy dzieci i młodzieży, ucząc ich dokonywania właściwych wyborów (zob. DOK 153). Tę posługę powinni pełnić osoby o pozytywnym usposobieniu, posiadające odpowiednią wiedzę i formację, mające dobry kontakt z młodzieżą. Katecheza przygotowująca do małżeństwa ma na celu pogłębienie wiary oraz przekazanie wiedzy dotyczącej istoty małżeństwa chrześcijańskiego, rodzicielstwa, ojcostwa, macierzyństwa, właściwego rozumienia miłości i płciowości człowieka (DOK 171). Trzeba uczyć szacunku względem siebie i innych, miłości rodziców, Ojczyzny, czystości własnej i innych, wierności Panu Bogu, drugiemu człowiekowi i samemu sobie, odpowiedzialności. Należy ze szczególną starannością otoczyć szacunkiem te dzieci i młodzież, którzy mają negatywne doświadczenia ze swoich rodzin.

 5.      W parafii

Dalsze przygotowanie do małżeństwa znajduje swe dopełnienie przez formację w grupach dziecięcych i młodzieżowych o charakterze religijnym. Takie grupy powinny istnieć w każdej parafii, niezależnie od liczby mieszkańców. W tych wspólnotach kształtuje się osobowość dziewcząt i chłopców. Spełniają zapotrzebowanie młodych ludzi na wyrażanie swoich zainteresowań, aspiracji, potrzeby bycia z rówieśnikami i poszukiwania wzorców osobowych. Grupy powinny być organizowane w parafiach nie wyłączając szkoły. Grupy sprzyjają tworzeniu się silnych więzów między członkami danej wspólnoty (DDR 23).

W duszpasterstwie parafialnym należy popularyzować i zachęcać dzieci i młodzież do zaangażowania się w różne formy życia parafialnego: np. służba ministrancka, schola, oaza. Pozwoli to nabywać dzieciom i młodzieży cech życia wspólnotowego i uchroni je od złego wpływu grup z tzw. marginesu.

 Przygotowanie bliższe

6.      Obejmuje ono młodzież w szkole ponadgimnajalnej. Na tym etapie główną rolę odgrywają: rodzina, szkoła z jej systemem wychowawczym, programy katechetyczne, formacja duchowa w parafii oraz przynależność do grup rówieśniczych.

Jan Paweł II naucza, że ?Przygotowanie bliższe (?) stanowi bardziej specyficzne przygotowanie do sakramentów, niejako do ponownego ich odkrycia. Ta odnowiona katecheza przygotowujących się do małżeństwa jest ze wszech miar konieczna do tego, aby sakrament był sprawowany i przeżywany w należytym usposobieniu moralnym i duchowym? (FC 66).

Celem tej fazy przygotowania do małżeństwa jest:

?         pogłębienie wiedzy o małżeństwie i rodzinie z krytyczną oceną fałszywych teorii i poglądów,

?         przygotowanie do wspólnotowego życia w rodzinie, do odpowiedzialności i współpracy, do kształtowania moralnych oraz religijno-społecznych postaw,

?         wprowadzenie w głębsze życie sakramentalne i liturgiczne,

?         poznanie zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa i metod naturalnego planowania rodziny (PSM 17).

7.      W rodzinie

Rodzina jest wspólnotą przygotowującą do życia dorosłego na każdym etapie rozwoju człowieka. Powinno się ukazywać młodym ludziom ideał życia małżeńskiego i rodzinnego, uczyć szacunku dla ludzkiej płodności, wierności, uczciwości. Rodzice powinni podejmować z dziećmi tematy dotyczące małżeństwa i rodziny tj. ludzka płodność, szacunek dla życia człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci, umiejętność rozwiązywania problemów, odpowiedzialność za relacje między ludźmi, angażowanie w różne formy życia społecznego i religijnego.

8.      W szkole

Na tym etapie edukacji są realizowane tematy, zagadnienia dotyczące małżeństwa i rodziny. Powinno być zwieńczone otrzymaniem stosownego zaświadczenia o ukończonym przygotowaniu bliższym do małżeństwa[1]. To zaświadczenie nie może być traktowane jako nauki przedślubne czy kurs przedmałżeński. Należy zaznaczyć, że upoważnia ono do dalszej formacji przedmałżeńskiej na etapie bezpośrednim, które jest organizowane po zaręczynach i zgłoszeniu zamiaru zawarcia małżeństwa proboszczowi miejsca.

9.      W parafii

Równolegle do katechezy szkolnej należy organizować spotkania duszpasterskie z młodzieżą ponad gimnazjalną w parafii zamieszkania.

Komisja Wychowania Katolickiego wraz z Radą ds. Rodziny przygotowała ?Program katechezy parafialnej młodzieży szkół ponadgimnazjalnych?[2]. Ma on na celu: kształtowanie wiary, pomoc w rozpoznaniu i podjęciu swego powołania, a także przekazanie gruntownej wiedzy na temat ludzkiej płciowości, miłości oraz chrześcijańskiej wizji małżeństwa i rodziny.

W Diecezji Radomskiej 12 listopada 2004 roku wydana została przez biskupa Zygmunta Zimowskiego instrukcja normująca ten etap przygotowania do małżeństwa.

Wobec wielu problemów zagrażających małżeństwu i rodzinie podejmuje się trud jak najskuteczniejszego oddziaływania na młodzież w parafiach niezależnie od katechizacji szkolnej, szczególnie w okresie przygotowania do sakramentu bierzmowania. Dzięki temu młodzież po bierzmowaniu bardziej zwiąże się z parafią, a tym samym lepiej przygotuje się do małżeństwa. Parafia miejsca zamieszkania pozwala na uzyskanie odpowiedniego klimatu do duchowego ukształtowania osobowości, czy też ducha liturgicznego, modlitwy, rozmowy o życiu.

Harmonogram pracy z młodzieżą ponadgimnazjalną powinien obejmować 25 spotkań realizowanych przez trzy lata. Program przewiduje po 10 spotkań w klasie I i II, natomiast 5 spotkań w klasie III. Zaleca się, aby były one organizowane raz w miesiącu, najlepiej w małych grupach 15-20 osób. Doskonałą formą jest wspólny dialog, śpiew, dawanie świadectwa, wspólne osiąganie celu.

Spotkania powinny prowadzić specjalnie zespoły pastoralne powołane przez proboszcza. W skład zespołu powinni wejść: duszpasterze na czele z proboszczem, katecheci świeccy, rodzice ? najlepiej ze wspólnot religijnych, doradczynie parafialne. W przypadku mniejszej parafii zespoły pastoralne można tworzyć na płaszczyźnie dekanatów. Na zakończenie tego cyklu spotkań, młodzież powinna otrzymać stosowne zaświadczenie lub dyplom o ukończonej katechizacji przedmałżeńskiej.

W przypadku, gdy nie jest możliwe zorganizowanie spotkań duszpasterskich z według zaleceń Komisji Wychowania Katolickiego oraz Rady ds. Rodziny, należy organizować dla młodzieży spotkania formacyjne w parafii zamieszkania. W ramach spotkań w grupach formacyjnych trzeba podejmować tematy dotyczące życia małżeńskiego i rodzinnego. Należy wykorzystywać nowoczesne środki audiowizualne, zapraszać na spotkania kompetentne osoby. Tę tematykę trzeba także podejmować podczas rekolekcji dla młodzieży, czy rekolekcji parafialnych.

 Przygotowanie bezpośrednie

10.  Odbywa się ono w okresie bezpośrednio poprzedzającym ślub. Powinno ono rozpocząć się przy zgłoszeniu proboszczowi miejsca zamiaru zawarcia małżeństwa sakramentalnego, przynajmniej 6 miesięcy przed ślubem. Celem tego przygotowania jest zrozumienie sensu ślubu kościelnego oraz dalszego budowania małżeństwa na łasce sakramentu małżeństwa oraz zacieśnianie więzi między narzeczonymi, a po ślubie małżonkami. Na tym etapie w przygotowaniu powinni brać udział obydwoje narzeczonych.

Jan Paweł II naucza, że ?Przygotowanie bezpośrednie do sprawowania sakramentu małżeństwa powinno odbywać się w miesiącach i tygodniach poprzedzających ślub, aby w ten sposób nadać nowe znaczenie, nową treść i nową formę tzw. egzaminowi, wymaganemu przez prawo kanoniczne. (?) w zakres treści (?) winno wejść pogłębione poznanie tajemnicy Chrystusa i Kościoła, znaczenia łaski i chrześcijańskiego małżeństwa, jak również przygotowanie do podjęcia czynnego i świadomego udziału w liturgicznym obrzędzie zaślubin?(FC 66).

Papież Franciszek wskazuje, że ?Osoby zaręczone powinny mieć większe wsparcie ze strony wspólnoty parafialnej w przygotowaniu do małżeństwie. Należy im pomagać, aby mogli jak najlepiej rozeznać czym jest miłość i zaangażowanie, czego pragnie od drugiej osoby, jaki typ wspólnego życia chce planować (AL 209). Trzeba im także pomóc wykryć sygnały ostrzegawcze zagrożeń, aby jeszcze przed ślubem mogli znaleźć środki pozwalające stawić im czoło? (AL. 210).

Za bezpośrednie przygotowanie do małżeństwa odpowiadają sami narzeczeni, ich rodziny oraz parafia jednego z narzeczonych.

Przygotowanie bezpośrednie do małżeństwa obejmuje:

?         zaręczyny,

?         spotkania narzeczonych z duszpasterzem w kancelarii parafialnej celem ustalenia daty i miejsca ślubu,

?         spotkania narzeczonych z duszpasterzem w kancelarii parafialnej celem spisania kanonicznego protokołu badania narzeczonych,

?         rozmowę sprawdzającą wiedzę religijną narzeczonych,

?         wygłoszenie zapowiedzi przedślubnych,

?         odbycie bezpośredniej katechizacji przedmałżeńskiej,

?         spotkania w parafialnej poradni życia rodzinnego,

?         odprawienie dnia skupienia lub rekolekcji dla narzeczonych,

?         błogosławieństwo narzeczonych przed ślubem,

?         spotkanie z duszpasterzem celem spisania aktu ślubu i wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości,

?         powiadomienie Urzędu Stanu Cywilnego o zawartym małżeństwie.

11.  W rodzinie

Zaręczyny

Obrzęd zaręczyn rozpoczyna okres narzeczeństwa, a tym samym czas bezpośredniego przygotowania do zawarcia małżeństwa. Należy zachęcać narzeczonych do odbycia zaręczyn. Powinny one mieć miejsce przynajmniej 6 miesięcy przed planowanym zawarciem małżeństwa (TIE 32; FC 66). Dzięki nim następuje przedstawienie sobie rodzin narzeczonej i narzeczonego, omówienie technicznych kwestii związanych z organizacją ślubu i wesela. Kulminacyjnym punktem zaręczyn powinno być nałożenie pierścionka zaręczynowego oraz błogosławieństwo narzeczonych przez rodziców. Duszpasterze winni wyjaśnić chrześcijański sens zaręczyn. Zaręczyny powinny mieć oprawę obrzędu religijnego i wspólnej modlitwy (KPK 1062). Warto zachęcić do udziału we Mszy św. w dniu zaręczyn. Zaręczyny mają mobilizować narzeczonych do zachowania czystości przedmałżeńskiej oraz wzajemnego szacunku dla siebie i swoich rodzin.

Błogosławieństwo przez rodziców w dniu ślubu

Zaleca się, aby przed wyruszeniem do kościoła, gdzie będzie sprawowana liturgia ślubu, miało miejsce błogosławieństwo narzeczonych przez swoich rodziców w domu rodzinnym. W tym celu należy przygotować wodę święconą z kropidłem, krzyż, obraz lub figurę patronów narzeczonych. Obrzęd składa się z prośby narzeczonych o błogosławieństwo, modlitwa nad nimi, błogosławieństwo rodziców, ucałowanie krzyża i pokropienie wodą święconą. Obrzęd ten jest odpowiednim wprowadzeniem do liturgii sakramentu małżeństwa.

Przygotowanie przyjęcia weselnego

Cała rodzina: rodzice, rodzeństwo, przyjaciele powinni zaangażować się w przygotowanie przyjęcia weselnego. Trzeba zadbać o właściwy wystrój lokalu, zatroszczyć się o jak najlepsze przyjęcie gości weselnych, pamiętać o właściwym doborze zabaw i tradycji weselnych.

 12.  W parafii

12.1.Spotkanie narzeczonych z duszpasterzem w kancelarii parafialnej

Miejscem przygotowania bezpośredniego jest parafia stałego lub tymczasowego zamieszkania narzeczonej lub narzeczonego (KPK 1063). Zaleca się, aby podkreślać więzi z parafią, w której były przyjmowane inne sakramenty. W uzasadnionych przypadkach należy uzyskać stosowne pozwolenie na ślub poza miejscem zamieszkania zwane licencją. Licencję wystawia się po sporządzeniu protokołu, wygłoszeniu zapowiedzi oraz odbytej katechizacji przedślubnej.

Przynajmniej pół roku przed ślubem narzeczeni powinni powiadomić duszpasterza o zamiarze zawarcia małżeństwa i o miejscu ślubu. Duszpasterz zapisuje w odpowiednim kalendarzu datę i godzinę ślubu. Wstępnie omawia z narzeczonymi harmonogram przygotowania do małżeństwa. Informuje ich o wszystkich wymaganiach ze strony parafii dotyczących przygotowania do ślubu oraz przebiegu samej uroczystości zaślubin.

 12.2.Ustalenie czasu i miejsca ślubu

Ślub powinien odbyć się w parafii zamieszkania jednego z narzeczonych, gdzie był spisany protokół kanonicznego badania narzeczonych. W uzasadnionych przypadkach należy uzyskać stosowne pozwolenie na ślub poza miejscem zamieszkania zwane licencją. Nie dopuszcza się sprawowania obrzędów zawarcia małżeństwa poza świątynią.

Małżeństwo można zawierać w każdym czasie. Gdyby narzeczeni chcieli zawrzeć małżeństwo w Wielkim Poście lub w piątek, duszpasterz powinien ich pouczyć o szczególnym charakterze okresu Wielkiego Postu i przypomnieć o obowiązku powstrzymania się od hucznych zabaw oraz o poproszeniu biskupa o udzielenie dyspensy od pokarmów mięsnych w piątek.

 12.3.Sporządzenie protokołu kanonicznego badania narzeczonych na urzędowym formularzu

Podczas spotkania duszpasterza z narzeczonymi należy potwierdzić tożsamość narzeczonych, stwierdzić ich dobrowolność decyzji zawarcia małżeństwa oraz wykluczyć ewentualne przeszkody kanoniczne. W tym celu należy przedłożyć odpowiednie dokumenty:

?         dokument stwierdzający tożsamość,

?         aktualną metrykę chrztu (nie starszą niż sześć miesięcy od daty ślubu) zawierającą informacje o przyjętym sakramencie bierzmowania i stanie wolnym narzeczonych. Jeżeli któreś z narzeczonych nie przystąpiło do sakramentu bierzmowania, należy umożliwić przyjęcie tego sakramentu,

?         dyplom lub zaświadczenie o ukończonym przygotowaniu bliższym do małżeństwa,

?         zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa (pobierane w Urzędzie Stanu Cywilnego ważne sześć miesięcy od daty wydania),

W szczególnych okolicznościach wymagane są dodatkowe dokumenty:

?         dyspensa ordynariusza od przeszkody wieku czy innych przeszkód,

?         dokument stwierdzający nieważność poprzedniego małżeństwa w przypadku osób, które wcześniej żyły w małżeństwie,

?         dokument śmierci współmałżonka w przypadku wdów i wdowców.

Badanie kanoniczne polega na wypełnieniu protokołu przez odnotowanie odpowiedzi uzyskanych podczas przeprowadzonej rozmowy osobno z każdą ze stron. Celem rozmowy jest badanie, czy między narzeczonymi nie zachodzą przeszkody do zawarcia małżeństwa oraz wady zgody małżeńskiej, a także zdobycie informacji czy narzeczeni pragną zawrzeć małżeństwo według nauki Kościoła Katolickiego.

W czasie spisywania protokołu kanonicznego badania narzeczonych wręcza się im tzw. ?Wyprawkę dla narzeczonych?. Składa się ona z dwóch książek: Liturgia sakramentu małżeństwa, Kiedy jestem płodna oraz filmu Podstawy rozpoznawania płodności. Służy ona lepszemu przygotowaniu do ślubu - zrozumieniu liturgii ślubu oraz poznaniu podstaw ludzkiej płodności. Wyprawka powinna być przedstawiona i omówiona przez duszpasterza oraz przez doradczynię parafialną.

Na tym spotkaniu należy z narzeczonymi omówić sprawy organizacyjne tj: udział w celebracji zaślubin innych kapłanów, oprawa muzyczna uroczystości ślubnej, dekoracja świątyni, czynny udział w liturgii ślubu.

 12.4.Katechizacja przedślubna

Katechizacja narzeczonych jest nieodłącznym elementem dobrej formacji narzeczonych. Nie należy jej mylić ani utożsamiać z katechezami w ramach bliższego przygotowania do małżeństwa.

Katechezy przedmałżeńskie rozpoczynają się po zgłoszeniu przez narzeczonych zamiaru zawarcia małżeństwa w kancelarii parafialnej. Odpowiedzialność za ich przeprowadzanie spoczywa na duszpasterzu. Żadne okoliczności nie mogą go z tego obowiązku zwolnić.

Spotkania formacyjne w ramach katechizacji narzeczonych powinny odbywać się w parafii zamieszkania jednego z narzeczonych lub w ramach dekanatu. W ramach katechezy przewiduje się 10 spotkań. Miejsce spotkań powinno być łatwo dostępne, ogrzewane, czyste, wyposażone w odpowiednią liczbę krzeseł, ławek, pomoce audiowizualne. Spotkania powinny być prowadzone metodami warsztatowymi, umożliwiającymi narzeczonym aktywny udział w spotkaniach. Spotkania powinna prowadzić odpowiednio dobrany zespół pastoralny: duszpasterz, doradca życia rodzinnego, doświadczona para małżeńska, terapeuta, psycholog, lekarz. Spotkania powinny być prowadzone systemem cyklicznym, cztery razy w roku. Na zakończenie narzeczeni powinni uczestniczyć w dniu skupienia dla narzeczonych w jednym z sanktuariów maryjnych Diecezji Radomskiej. Udział w katechizacji przedślubnej powinien być potwierdzony podpisem prowadzącego dane spotkanie w odpowiednim indeksie. Indeksy przedstawia się duszpasterzowi przed ślubem, przy spisywaniu aktu zawarcia małżeństwa. Katechezy powinny być przeprowadzone nie częściej niż jedna w tygodniu.

W wyjątkowych sytuacjach, gdy ze względów czasowych nie jest możliwe odbycie 10 spotkań w ramach katechizacji przedmałżeńskiej należy narzeczonych przygotować indywidualnie, sprawdzić ich wiedzę i wystawić stosowne zaświadczenie, które należy dołączyć do protokołu.

Wśród zalecanych tematów należy poruszyć:

1.         Powołanie do życia w małżeństwie i rodzinie;

2.         Poznanie siebie w narzeczeństwie;

3.         Zamysł Boga względem małżeństwa i rodziny;

4.         Aspekt prawny zawarcia;

5.         Małżeństwo jako sakrament;

6.         Liturgia ślubu;

7.         Rozwój i zagrożenia miłości małżeńskiej;

8.         Etyka życia małżeńskiego;

9.         Rodzina Kościołem domowym;

10.     Zasady funkcjonowania małżeństwa i rodziny.

 12.5.Rozmowa sprawdzająca wiedzę religijną narzeczonych

Duszpasterz przygotowujący do zawarcia małżeństwa powinien mieć pewność, że narzeczeni posiadają wiedzę dotyczącą katolickiego rozumienia małżeństwa, jego świętości, o obowiązkach wobec siebie i dzieci oraz odznaczają się odpowiednią formacją w tym zakresie. Kapłan własnym nazwiskiem poświadcza, że są odpowiednio przygotowani do ślubu. Do małżeństwa powinny być dopuszczone osoby odpowiednio przygotowane. Służy temu weryfikacja wiedzy i postaw narzeczonych (FC 66).

Duszpasterz nie może dopuszczać do zawarcia małżeństwa sakramentalnego nieprzygotowanych narzeczonych. Jeżeli narzeczeni nie mają odpowiedniej wiedzy o chrześcijańskim rozumieniu małżeństwa i rodziny, nie akceptują zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, powinien odmówić błogosławienia takiego małżeństwa.

 12.6.Spotkania w Katolickiej Poradni Rodzinnej

Staranne przygotowanie bezpośrednie do małżeństwa wymaga od duszpasterza skierowania narzeczonych do spotkań z doradcą życia rodzinnego w parafialnej poradni rodzinnej (KPK 1066-1067). Narzeczeni są zobowiązani do uczestnictwa w trzech spotkaniach w parafialnej poradni rodzinnej (DDR 31). W ramach spotkań narzeczonych w parafialnej poradni rodzinnej należy poruszyć następujące tematy:

1.      Zachwyt nad ludzką płodnością;

2.      Cud poczęcia nowego życia,

3.      Wartość metod naturalnych a szkodliwość antykncepcji.

Podczas spotkań z doradcą życia rodzinnego, narzeczeni powinni zostać uświadomieni o odpowiedzialności za wzajemną miłość i przekazywanie życia, otrzymać wiedzę o szkodliwości i niedopuszczalności antykoncepcji, środków poronnych i sztucznego zapłodnienia oraz nabyć umiejętność stosowania naturalnych metod rozpoznawania płodności (DDR 31). Udzielone porady powinny być zakorzenione w realiach życiowych, podparte solidną wiedzą ze strony doradców życia rodzinnego (por. AL 211). W razie potrzeby należy udzielić narzeczonym porady, gdzie mogą udać się w razie sytuacji trudnych tj. niemoc płciowa, niezgodność grupy krwi, poradnictwa związanego z uzależnieniami. Spotkania z doradcą życia rodzinnego powinny być udokumentowane na specjalnych zaświadczeniach i dołączone do protokołów kanonicznego badania narzeczonych.

 12.7.Wygłoszenie zapowiedzi przedślubnych

Małżeństwo zawierane w Kościele nie jest sprawą prywatną narzeczonych i każde zamierzone małżeństwo należy podać do publicznej wiadomości (KPK 1069)

W parafiach zamieszkania narzeczonych należy wygłosić dwie zapowiedzi przedślubne. Głoszenie zapowiedzi ma na celu badanie stanu wolnego narzeczonych i wykluczenie ewentualnych przeszkód. Obowiązek wygłoszenia zapowiedzi spoczywa na proboszczu stałego lub tymczasowego miejsca zamieszkania każdej ze stron (TIE 94).

Istnieją trzy sposoby wygłoszenia zapowiedzi. Pierwszym jest umieszczenie zapowiedzi w gablocie na piśmie, tak aby było widoczne dla wszystkich przynajmniej przez dwie niedziele lub niedzielę i święto nakazane. Drugą formą jest wygłoszenie zapowiedzi podczas niedzielnych Mszy św. lub w niedzielę i święto nakazane. Trzecim sposobem jest głoszenie zapowiedzi w Kościele , a następnie umieszczenie ich w gablocie na niedzielę i święto nakazane. W uzasadnionych przypadkach ordynariusz miejsca może zwolnić z obowiązku wygłoszenia zapowiedzi (TIE 95).

Jeśli zapowiedzi były głoszone poza parafią, w której było badanie kanoniczne, należy w stosownym czasie zgłosić się po odbiór odpowiedniego dokumentu. Powinien on zawierać adnotację o wygłoszonych zapowiedziach. Zaświadczenia o wygłoszonych zapowiedziach powinny być dołączone do protokołu kanonicznego badania narzeczonych.

 12.8.Spowiedź przedślubna

Celem bezpośredniego przygotowania narzeczonych do zawarcia małżeństwa jest doprowadzenie ich do pojednania z Bogiem, z samym sobą i z Kościołem. Służy temu sakrament pokuty i pojednania. W ramach bezpośredniego przygotowania do małżeństwa narzeczeni powinni odbyć dwie spowiedzi przedślubne: pierwsza na początku przygotowania, a druga bezpośrednio przed zawarciem małżeństwa. Zaleca się, aby pierwsza spowiedź miała charakter spowiedzi generalnej, która pozwoli lepiej ocenić stan duchowego rozwoju, poznać własne braki przed wejściem w nowy etap życia.

Spowiednik powinien pomóc penitentowi w szczerym wyznaniu grzechów i pouczyć go w wejściu w nowy etap życia i odpowiedzialności za przyszłe małżeństwo. Sakrament pokuty jest sposobem na osiągnięcie doskonałości życia małżeńskiego (DDR 32).

W przypadku wspólnego zamieszkania narzeczonych przed ślubem lub gdy są po ślubie cywilnym trzeba ich zachęcić do czystości przedmałżeńskiej i zaproponować jedną spowiedź przedślubną w ostatnich dniach przed ślubem.

Zaświadczenia o odprawionych spowiedziach powinny być dołączone do protokołu kanonicznego badania narzeczonych.

 12.9.Odprawienie dnia skupienia lub rekolekcji dla narzeczonych

Narzeczeni powinni być skierowani do odbycia dnia skupienia w jednym z sanktuariów maryjnych Diecezji Radomskiej (PZMR 41). Sanktuarium jest miejscem świętym, w którym narzeczeni mogą powierzyć swoje przyszłe małżeństwo Panu Bogu przez pośrednictwo Matki Bożej.

W Diecezji Radomskiej dni skupienia organizowane są cztery razy w roku: II sobota Wielkiego Postu, III sobota maja, II sobota września oraz I sobota Adwentu. Za organizację dni skupienia odpowiadają dekanalni duszpasterze rodzin oraz kustosze sanktuariów. W programie dnia skupienia powinien mieć miejsce rachunek sumienia z możliwością spowiedzi, konferencja, adoracja Najświętszego Sakramentu, Msza św. z homilią, świadectwo doradczyni lub małżeństwa, czas na wymianę poglądów między samymi narzeczonymi. Uczestnictwo w dniu skupienia powinno być obowiązkowe i udokumentowane podpisem i pieczęcią kustosza i dostarczone do parafii, w której jest prowadzone badanie kanoniczne.

 12.10.      Rekolekcje w formie spotkań weekendowych.

Należy także zaproponować narzeczonym udział w rekolekcjach dla narzeczonych. Powinny być one dobrze przygotowane i przeprowadzone w możliwie najlepszy sposób przez specjalny zespół osób, w skład którego wchodzą m.in. kapłan, doradca życia rodzinnego, psycholog, doświadczona para małżeńska, lekarz.

Spotkania weekendowe mogą zastąpić katechizację przedmałżeńską po uwzględnieniu następujących warunków:

?         narzeczeni powinni uczestniczyć przynajmniej w dwóch spotkaniach weekendowych obejmujących całość tematyki przedstawionej w punkcie 12.4 ? Katechizacja przedślubna;

?         program i tematyka spotkań weekendowych została zaakceptowana przez duszpasterza rodzin Diecezji Radomskiej;

?         spotkania z narzeczonymi powinny być prowadzone różnymi metodami tj. wykład, konferencje, warsztaty.

Weekendowe przygotowanie do małżeństwa nie może zastępować przygotowania bliższego, ani spotkań z duszpasterzem parafialnym oraz spotkań z doradcą życia rodzinnego. Ta forma przygotowania powinna być odnotowana w protokole kanonicznego badania narzeczonych.

 12.11.      Spotkania z duszpasterzem celem spisania aktu ślubu i wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości

Akt ślubu spisuje się w parafii, gdzie będzie miał miejsce ślub. W uzgodnionym terminie do kancelarii parafialnej zgłaszają się narzeczeni wraz ze świadkami ślubu, przynosząc zaświadczenia o odbytej spowiedzi przedślubnej, wygłoszonych zapowiedziach, odbytej katechizacji wraz z dniem skupienia, dowodami osobistymi. Świadkami powinny być osoby pełnoletnie, bez względu na narodowość, wyznanie, płeć. Do podpisania aktu ślubu winni wykazać się dowodami osobistymi.

Przy zawarciu sakramentu małżeństwa narzeczeni składają w kancelarii ofiarę pieniężną na utrzymanie osób pracujących w parafii, w tym księży, organisty i zakrystianina. Narzeczeni nie ponoszą kosztów związanych z przygotowaniem do małżeństwa.

 12.12.      Powiadomienie Urzędu Stanu Cywilnego o zwarciu małżeństwa

Duchowny asystujący przy zawieraniu małżeństwa, powinien dopilnować, aby sporządzono ?Zaświadczenie o zawarciu małżeństwa?, czyli wypełnienie drugiej strony ?Zaświadczenia?, które przynieśli narzeczeni z Urzędu Stanu Cywilnego. Powinno być sporządzone w trzech jednakowo brzmiących egzemplarzach, opatrzone pieczęcią parafialną, podpisem duchownego, przed którym zawierano małżeństwo, podpisami nowożeńców i dwóch świadków. Przed upływem pięciu dni proboszcz parafii, na terenie, której było zawarte małżeństwo jest zobowiązany dostarczyć jeden egzemplarz do urzędu stanu cywilnego, drugi egzemplarz przekazuje narzeczonym, a trzeci zostawia w kancelarii parafialnej.

Fakt zawarcia małżeństwa należy niezwłocznie odnotować w księdze zaślubionych i w księdze ochrzczonych, a jeżeli byli ochrzczeni w innej parafii należy przesłać do tej parafii prośbę o dokonanie adnotacji ślubu przy akcie chrztu (KPK 1121-1122).

 12.13.      Sytuacje wyjątkowe

W przypadku trudności w odbyciu przez narzeczonych 10 spotkań, można zorganizować spotkania weekendowe w ramach parafii, dekanatu czy miasta. Zaleca się, aby te katechezy kończyły się odbyciem dnia skupienia dla narzeczonych. Nie powinno się ulegać naciskom narzeczonych na brak czasu do przygotowania do małżeństwa. W wyjątkowych sytuacjach trzeba ich przygotować do małżeństwa indywidualnie przez osobiste rozmowy, podanie lektury i sprawdzenie stanu zdobytej wiedzy (DDR 34).

W uzasadnionych sytuacjach duszpasterz może przeprowadzić indywidualną formę przygotowania do małżeństwa. Może to uczynić przez podanie odpowiedniej lektury i osobistą rozmowę z narzeczonymi. Innym sposobem jest skierowanie ich na rekolekcje czy spotkania weekendowe. W przypadku narzeczonych mieszkających poza granicami Polski, trzeba ich skierować do ośrodków duszpasterstwa polskiego i polskich misji katolickich poza granicami kraju. Taka forma przygotowania powinna być poświadczona stosownym dokumentem i dołączona do protokołu przedślubnego (DDR 34).

Należy zachęcać narzeczonych do organizowania wesel bezalkoholowych. Trzeba także zwracać uwagę, aby zabawy weselne miały charakter zgodny z chrześcijańskim systemem wartości.

 Podsumowanie

Dobre przygotowanie do małżeństwa daje podstawy do trwałości związku małżeńskiego. Jest więc sprawą niezwykle pilną z racji zwiększającej się liczby rozwodów oraz niedojrzałego podejścia do odpowiedzialnego rodzicielstwa. Potrzebę takiej formacji zwiększa fakt laicyzacji społeczeństwa, przesunięcia akcentu na sprawy ekonomiczne oraz podważanie etycznych zasad chrześcijańskich. Dlatego zarówno duszpasterze jak i sami narzeczeni powinni odkrywać wartość sakramentu małżeństwa i odbyć odpowiednie przygotowanie (SPMR 98).

 

 

Wykaz skrótów:

AL                  Franciszek. Adhortacja apostolska Amoris Laetitia

DDR               Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin

DOK               Dyrektorium Katechetyczne Kościoła Katolickiego w Polsce

FC                   Jan Paweł II. Adhortacja apostolska Familiaris Consortio

KDK               Konstutucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et

                        spes

KKK               Katechizm Kościoła Katolickiego

KPK               Kodeks Prawa Kanonicznego

PSM                Papieska Rada ds. Rodziny. Przygotowanie do Sakramentu Małżeństwa

PŻMR             Powołanie do życia w małżeństwie i rodzinie

SPMR             Służyć prawdzie o małżeństwie i rodzinie

TIE                 Trzecia instrukcja episkopatu Polski o przygotowaniu do zawarcia małżeństwa

                        w Kościele katolickim (13.XII.1989)

 

 

Bibliografia:

Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin (1.V.2003). Warszawa 2003.

Dyrektorium Katechetycznego Kościoła Katolickiego w Polsce (20.VI.2001). Kraków 2002.

Franciszek. Amoris Laetitia. Adhortacja apostolska o miłości w rodzinie (19.III.2016). Kraków 2016.

Jan Paweł II. Familiaris consortio. Adhortacja apostolska o zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym (22.XII.1981). W Posoborowe dokumenty Kościoła Katolickiego o małżeństwie i rodzinie. T. I s. 133-238.

Katechizm Kościoła Katolickiego. Poznań 1994.

Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes. W: Sobór Watykański II. Konstytucje. Dekrety. Deklaracje. Tekst łacińsko-polski. Poznań 1968 s. 811-987.

Kodeks Prawa Kanonicznego. Poznań 1994.

Powołanie do życia w małżeństwie i rodzinie. W: II Polski Synod Plenarny (1991-1999). Poznań 2001.

Program katechezy parafialnej młodzieży szkół ponadgimnazjanych. Komisja Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski, Rada do Spraw Rodziny Konferencji Episkopatu Polski. Kraków 2004.

Przygotowanie do Sakramentu Małżeństwa Papieskiej Rady ds. Rodziny (13.V.1996). W: Posoborowe dokumenty Kościoła Katolickiego o małżeństwie i rodzinie. T. II s. 389-425.

Służyć prawdzie o małżeństwie i rodzinie (Konferencja Episkopatu Polski 07.10.2009). Warszawa 2009.

Trzecia instrukcja episkopatu Polski o przygotowaniu do zawarcia małżeństwa w Kościele katolickim (13.XII.1989). Kraków 1990.



[1] Stanowisko Komisji Wychowania Katolickiego KEP dotyczące bezpośredniego przygotowania do sakramentu małżeństwa. BK 36-37/2016 s. 3.

[2] Komisja Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski, Rada do Spraw Rodziny Konferencji Episkopatu Polski, Kraków 2004.

Bp Henryk Tomasik List pasterski o przygotowaniu do małżeństwa

 

 

Bp Henryk Tomasik. List Pasterski o przygotowaniu do Sakramentu Małżeństwa 

 

List pasterski

O przygotowaniu do Sakramentu Małżeństwa

1. Boże słowo, które dzisiaj rozważamy, wprowadza nas w tajemnicę obdarowywania człowieka przez Pana Boga. Takiego daru doświadczył Lud Boży Starego Testamentu, do którego mówił Bóg: ?Wyście widzieli, co uczyniłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do Mnie? (Wj 19,4). Szczególnym darem dla człowieka jest Jezus Chrystus. Mówi o tym Św. Paweł w II Czytaniu dzisiejszej liturgii: ?Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami? (Rz 5,8). Chrystus pragnie, aby w Jego misji uczestniczył także człowiek. To do każdego z nas mówi dziś w Ewangelii Zbawiciel: ?Idźcie i głoście: ?Bliskie już jest królestwo niebieskie? (Mt 10,7). Zadanie to spełniamy realizując nasze życiowe powołanie kapłańskie, zakonne, misyjne, a także powołanie do małżeństwa i życia w rodzinie.

2. Św. Jan Paweł II, już na początku swego pontyfikatu, uczył nas: ?Wiemy, że rodzina jest pierwszą i podstawową ludzką wspólnotą. Jest środowiskiem życia i środowiskiem miłości. Życie całych społeczeństw, narodów, państw, Kościoła, zależy od tego, czy rodzina jest pośród nich prawdziwym środowiskiem życia i środowiskiem miłości? (Jasna Góra, 5 czerwca 1979 roku, Apel Jasnogórski).

Rodzina chrześcijańska powstaje na fundamencie, którym jest Sakrament Małżeństwa. Kościół Katolicki głosi ważną prawdę: Jezus Chrystus podniósł do rangi Sakramentu wzajemny wybór małżonków, którzy wobec Kościoła wyrażają taką wolę (KPK, 1055, par.1; KKK, 1601).

Sakrament jest widzialnym znakiem niewidzialnej łaski Bożej. Każdy Sakrament sprowadza do serca łaski wysłużone nam przez Chrystusa Odkupiciela. Ten Sakrament jest wyjątkowy ze względu na swoją formę, gdyż, jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego, to sami małżonkowie ?udzielają sobie nawzajem sakramentu małżeństwa, wypowiadając wobec Kościoła swoją zgodę? (KKK, 1623).

3. Rota przysięgi małżeńskiej: ?Ja ? biorę Ciebie za męża ? żonę ? i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci? ? ma wymiar naturalnego zobowiązania wobec drugiej osoby. Można ją wówczas streścić w następujący sposób: ?przyjmuję na siebie odpowiedzialność za ciebie i rodzinę, którą będziemy tworzyć?. Jest to także przysięga, czyli wezwanie Pana Boga na świadka prawdziwości wypowiadanych słów: ?Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci?.

W naszej kulturze często zastępujemy wyrażenie ?sakrament małżeństwa? słowem ?ślub?. Ślub jest aktem religijnym. Jest formą wyznania wiary i uznania świętości Pana Boga. Ślub to decyzja wykonania czegoś dobrego złożona samemu Panu Bogu. Katechizm Kościoła Katolickiego uczy nas: ?Ślub jest świadomą i dobrowolną obietnicą uczynioną Bogu, mającą za przedmiot dobro możliwe i lepsze, które należy wypełnić z pobudek cnoty religijności? (KPK, 1191, par.1; KKK, 2102). A zatem podczas zawierania Sakramentu Małżeństwa małżonkowie wspólnie składają zobowiązanie wobec Pana Boga. Składają ślub.

4. Panu Bogu dziękujemy za wszystkie wspaniałe rodziny i małżeństwa. Dziękujemy także wszystkim, którzy, mimo trudności, żyją Sakramentem Małżeństwa, złożonym ślubem i wzajemnym zobowiązaniem. Jest to niezwykle ważne wyznanie wiary. Takie wyznanie wiary składali rodzice Św. Teresy od Dzieciątka Jezus, o których, podczas kanonizacji, mówił Ojciec Święty Franciszek: ?święci małżonkowie Ludwik Martin i Maria Zelia z domu Guérin świadczyli posługę chrześcijańską w rodzinie chrześcijańskiej, budując dzień po dniu środowisko pełne wiary i miłości. W tym klimacie zrodziły się powołania ich córek, w tym św. Teresy od Dzieciątka Jezus?.

Z niepokojem jednak patrzymy na szybko rozpadające się związki małżeńskie oraz na istniejące związki niesakramentalne. Wszyscy widzimy potrzebę pogłębienia wiary narzeczonych, aby zgodnie z Ewangelią Jezusa Chrystusa kształtowali swoje życie osobiste i rodzinne. Wymaga to pogłębienia formacji chrześcijańskiej narzeczonych.

5. Święty Jan Paweł II, mówiąc o znaczeniu rodziny, podkreślał potrzebę solidnego przygotowania narzeczonych do Sakramentu Małżeństwa. W bardzo ważnej adhortacji o rodzinie napisał: ?Bardziej niż kiedykolwiek, w naszych czasach konieczne jest przygotowanie młodych do małżeństwa i życia rodzinnego. (?) Przygotowanie do małżeństwa należy pojmować i urzeczywistniać jako proces stopniowy i ciągły. Składa się ono z trzech podstawowych etapów, którymi są: przygotowanie dalsze, bliższe i bezpośrednie? (Familiaris Consortio, 66).

Także Ojciec Święty Franciszek wiele troski poświęca małżeństwu i rodzinie: ?Zachęcam wspólnoty chrześcijańskie, by uznały, że towarzyszenie narzeczonym na drodze ich miłości jest dobrem dla nich samych. (?) Istnieje wiele uprawnionych sposobów organizowania bezpośredniego przygotowania do małżeństwa, a każdy Kościół lokalny rozezna, który z nich jest najlepszy, zapewniając odpowiednią formację? (Amoris Laetitia, 207).

6. Konferencja Episkopatu Polski, kierując się troską o dobre przygotowanie narzeczonych do Sakramentu Małżeństwa, podjęła następującą decyzję: ?Niezależnie od katechizacji w szkole, należy w każdej parafii - jako program optymalny - prowadzić dla tej młodzieży roczną katechizację, przedmałżeńską? (Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin, 25). ?Jeśli z poważnych racji, nie było możliwe powyższe przygotowanie (?) należy podjąć skróconą katechizację przedmałżeńską, w formie przynajmniej 10 spotkań? (Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin, 26). Ponadto: ?W ramach przygotowania do małżeństwa, należy przeprowadzić co najmniej trzy spotkania z narzeczonymi w Parafialnej Poradni Rodzinnej? (Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin, 31). Ustalenia te są normą obowiązującą we wszystkich diecezjach.

7. Drodzy Rodzice! Kierując się troską o przyszłość Waszych dzieci rozmawiajmy często na tematy związane z wyznawaną wiarą. Bądźmy przykładem życia sakramentalnego i modlitwy. Wprowadzajmy dzieci w obowiązki rodzinne. Uczmy ducha ofiary, kultury i odpowiedzialności za słowo, zadanie i drugiego człowieka.

8. Zachęcamy Was, Droga Młodzieży, do poważnego spojrzenia na Waszą przyszłość w duchu wiary. Zachęcamy do pracy nad swoim charakterem i kształtowania w sobie dojrzałej osobowości. Zachęcamy do dobrego wykorzystania katechezy, aby pogłębiła się Wasza wiara i wiedza religijna. Zapamiętajmy piękne drogowskazy Przyjaciela Młodzieży, którym był Św. Jan Paweł II: ??Duch świata? oferuje rozmaite złudzenia, liczne namiastki szczęścia. Bez wątpienia nie istnieją gęstsze mroki niż te, które przenikają do dusz ludzi młodych, gdy fałszywi prorocy gaszą w nich światło wiary, nadziei i miłości. Największa iluzja, źródło najpoważniejszego nieszczęścia, to złudzenie, że znajdzie się życie obywając się bez Boga, że osiągnie się wolność, wykluczając prawdy moralne i osobistą odpowiedzialność? (Toronto, 28 lipca 2002, Homilia). ?Chrystus patrzy na Was z miłością. (?) Jedynie Chrystus ? poznany, kontemplowany i umiłowany ? jest wiernym przyjacielem, który nigdy nas nie zawodzi, który towarzyszy nam w drodze i którego słowa rozpalają nasze serca? (Toronto, 27 lipca 2002, Modlitewne Czuwanie).

Zachęcamy Was, Droga Młodzieży, szczególnie do dobrego uczestnictwa w katechezie poświęconej chrześcijańskiej interpretacji rodziny i małżeństwa. Katecheza ta pomoże Wam w odkrywaniu znaczenia Sakramentu Małżeństwa oraz ścisłego związku prawdziwej miłości z odpowiedzialnością za drugą osobę.

9. Drodzy Narzeczeni! My, duszpasterze, pragniemy zapewnić Was o wielkim zatroskaniu o przyszłość Waszych małżeństw. Prosimy Was o to, aby wśród wielu spraw związanych z troską o gości, z zabieganiem o salę i kształt uroczystości weselnych ? nie zabrakło miejsca dla Chrystusa, modlitwy i motywacji wynikającej z wiary. W momencie zawierania Sakramentu Małżeństwa złożycie przysięgę i ślub Jezusowi Chrystusowi. Wypowiadając słowa: ?Ja ? biorę Ciebie za męża ? żonę ? i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci? ? publicznie przyjmiecie na siebie odpowiedzialność za współmałżonka, nową rodzinę i dzieci. Zachęcamy Was, Drodzy Narzeczeni, do podjęcia solidnego przygotowania do Sakramentu Małżeństwa.

10. Zapraszamy na spotkania dla narzeczonych. Od września podejmujemy pogłębioną formę przygotowania narzeczonych do Sakramentu Małżeństwa. Program przygotowania, który nosi tytuł Droga do szczęśliwego małżeństwa obejmuje 10 spotkań z narzeczonymi. W ramach tych spotkań jest zaplanowana przede wszystkim wspólna modlitwa o pogłębienie wiary, modlitwa narzeczonych za siebie nawzajem, modlitwa o dobrego męża i dobrą żonę. Pogłębiona katecheza o sakramentach, rodzinie chrześcijańskiej, etyce małżeńskiej oraz o Sakramencie Małżeństwa pomoże w bardziej świadomym i owocnym zawarciu tego Sakramentu. Spotkanie z doświadczonymi małżeństwami, z lekarzem i psychologiem pomoże w kształtowaniu dojrzałej relacji międzyosobowej i wzajemnej odpowiedzialności. Cykl spotkań zakończy się dniem skupienia w najbliższym Sanktuarium Matki Bożej.

Drodzy Narzeczeni! Prosimy Was, nie mówmy, że na to nie ma czasu. Człowiek wierzący nie może powiedzieć: ?Nie mam czasu dla Chrystusa?. Bardzo ważna jest także Wasza przyszłość oraz przyszłość Waszego małżeństwa i rodziny, którą założycie. To naprawdę chodzi o Wasze dobro.

11. Drodzy Bracia i Siostry! Bardzo proszę wszystkich o modlitwę w intencji przygotowujących się do Sakramentu Małżeństwa, aby narzeczeni odważnie wyznali swoją wiarę, poważnie przygotowali się do życiowej decyzji, założyli prawdziwe, katolickie rodziny i wspólnie osiągnęli zbawienie wieczne.

Często słyszymy określenie: ?rodzina ? kościołem domowym?. Wyrażenie to nawiązuje do słynnego kazania Św. Jana Chryzostoma, który zachęcał: ?Wróciwszy do domu przygotowujemy dwa stoły: stół pokarmu dla ciała i stół Pisma świętego. Mąż powtarza to, co zostało powiedziane na świętym zgromadzeniu, żona się kształci, dzieci słuchają. Każde z was niech czyni z domu Kościół?.

Na trud budowania ?Kościoła Domowego? w każdej rodzinie ? z serca błogosławię.

+ Henryk Tomasik

Biskup Radomski